توانمندسازی کشاورزان به منظور گذار از کشاورزی سنتی به کشاورزی بازارمحور

کشاورزی سنتی نه تنها پاسخگوی نیازهای معیشتی بهرهبرداران نیست بلکه با افزایش روزافزون جمعیت و تقاضای فزاینده تولیدات غذایی، دیگر جوابگوی این شرایط نمیباشد. به همین دلیل برنامهریزی برای توسعه کشاورزی و امنیت غذایی ضرورت مییابد. یکی از راهبردهای اصلی در این زمینه، توسعه کشاورزی از طریق گذار از کشاورزی سنتی به کشاورزی بازارمحور است. بر همین اساس، هدف اصلی این مقاله بررسی راهکارهای توانمندسازی کشاورزان به منظور تغییر رویکرد کشاورزی سنتی به کشاورزی بازارمحور است. تحقیق حاضر از نوع مطالعات مروری و به روش مطالعه اسنادی و کتابخانهای میباشد. این نوشتار ضمن پرداختن به مشکلات کشاورزی سنتی(معیشتی) و تعریف کشاورزی بازارمحور، نقش توانمندسازی کشاورزان در جهت حرکت به سمت کشاورزی بازارمحور را مورد بررسی قرار داده و راهکارهای لازم را نیز تبیین نموده است. مرور ادبیات نشان میدهد، توانمندسازی نیروی انسانی، ارتقا کیفیت محصولات و ایجاد نهادهای تخصصی کسب و کار در بخش کشاورزی از جمله مهمترین پیشنیازهای تحقق توسعه کشاورزی و راهبرد کشاورزی بازارمحور است. بهعلاوه، توانمندسازی کشاورزان و ارتقای دانش و کسب مهارتهای لازم توسط آنها، به کاهش فقر و محرومیت روستایی، کارآفرینی و رفاه روستاییان و تحقق عدالت اجتماعی و توسعه اقتصادی و کشاورزی کمک میکند. بنابراین، پیشنهاد می گردد با ایجاد فرصتهای آموزشی موردنیاز، ظرفیت و توانمندی بهره برداران برای استفاده از فرصتهای اقتصادی ارتقا یابد. به علاوه، با مشارکت کشاورزان و متشکل شدن آنها در قالب تشکل‎های کشاورزی، نه تنها زمینه اشتغالزایی و افزایش درآمد کشاورزان فراهم میگردد، بلکه از این طریق زمینه توسعه کشاورزی بازارمحور ایجاد خواهد شد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، کشاورزی سنتی ، تجاریسازی کشاورزی