اثر بخشی مهارتآموزی گروهی رفتار درمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان دختران پرخاشگر

مقدمه: با توجه به پیامدهای زیان بار پرخاشگری بر نوجوانان و اطرافیان آنان، این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی مهارت آموزی رفتار درمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان دانش آموزان دختر پرخاشگر انجام شد. روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری ۲ ماهه روی ۲۴ نفر دانش آموزان دختر انجام شد. روش نمونهگیری هدفمند بود و بدین منظور فراخوانی برای مشاوران مدارس متوسطه دوم جهت ارجاع دانشآموزان دختر مشغول به تحصیل در پایه دوم و سوم، مشکوک به پرخاشگری، ارسال شد. برای جمعآوری دادهها از مقیاس دشواری تنظیم هیجانی گرتز و روئمر (DERS) و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری استفاده شد. از دانشجویان ارجاعی به هسته مشاوره آموزش پرورش شهرستان لاهیجان ۲۴ نفر که بر اساس پرسشنامه پرخاشگری دارای اختلال پرخاشگری بودند (نمره کمتر از ۹۹/۶۹) انتخاب و به صورت کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. آزمودنیهای گروه آزمایش ۱۴ جلسه مهارت آموزی گروهی رفتاردرمانی دیالکتیکی را گذراندند و گروه گواه در لیست انتظار ثبت شدند. یافتهها: نتایج تحلیل دادهها نشان داد که بین میانگین نمرات دشواری تنظیم هیجان دختران پرخاشگر که مهارتآموزی رفتار درمانی دیالکتیکی را دریافت کردند و میانگین نمرات دشواری تنظیم هیجان دختران پرخاشگری که این روش را دریافت نکردند، تفاوت معنیداری وجود ندارد (۰۵/۰>p). بحث و نتیجهگیری: این پژوهش نشان داد که گرچه مهارتآموزی رفتار درمانی دیالکتیکی موجب کاهش دشواری تنظیم هیجان دختران پرخاشگر میگردد اما این میزان کاهش از نظر آماری چندان معنادار نیست.

کلیدواژه ها:

Education ، Behavior Therapy ، Emotions ، Aggression ، آموزش ، رفتار درمانی ، هیجانات ، پرخاشگری