امکان سنجی مهندسی متابولیت های ثانویه گروه بنزیل ایزوکوئینولین در گیاه خشخاش Papaver somniferum L.)

خشخاش با نام علمی Papaver somniferum L.متعلق به خانوادهPapaveraceaeگیاهی است دیپلوئید2n=22 علفی و یک ساله که بومی غرب آسیا و جنوب شرقی اروپا می باشد. تاریخچه استفاده از گیاه خشخاش به عنوان گیاه دارویی به بیش از 3500سال قبل بر میگردد. خصوصیات داروئی این گیاه مربوط به قابلیت این گیاه در بیوسنتز گروهی از آلکالوئیدهای بنزیل ایزوکوئینولین می باشد. بیش از 40 نوع آلکالوئید دارویی مهم در خشخاش شناخته شده است که مهمترین آنها مورفین، کدئین، تبائین، نوسکاپین، پاپاورین و سنگوئینارین می باشد. به غیر از پروتوپین، کریپتوپین و تبائین، هیچ یک از آلکالوئیدهای داروئیخشخاش در هیچ جنس گیاهی به غیر ازPapaverوجود ندارد. و به غیر ازP. somniferumتنها در گونه P. setigerum مورفین دیده شده است. در مسیر سنتز آلکالوئیدهای گروه مورفین ژن های بسیاری شرکت دارند که در این میان ژن L- تیروزیندکربوکسیلازTYDC) نقطه شروع این مسیر می باشد و واکنشی را کاتالیز میکند که منجر به تولید تیرامین از اسید آمینه تیروزین می شود و بعد از حداقل 17 مرحله آنزیمی دیگر، حلقه بنزنی با تغییرات بعدی به کدئین و مورفین تبدیل می شود. هدف از این تحقیق، بررسی اثر تشدید بیان ژنTYDC در تجمع آلکالوئیدهای بنزیل ایزوکوئینولین و در پی آن، افزایش سنتز آلکالوئیدهای گروه مورفین میباشد

کلیدواژه ها:

آلکالوئیدهای بنزیل ایزوکوئینولین ، تیروزین دکربوکسیلازTYDC) تشدید بیان ژن ، خشخاش