نقش خودافشایی در شبکههای اجتماعی مجازی بر ارتقای امنیت اجتماعی (مورد مطالعه: شهر همدان)

این پژوهش با هدف شناسایی اثرات خودافشایی در شبکههای اجتماعی مجازی بر ارتقای امنیت اجتماعی طراحی شده و قصد دارد با احصا تهدیدها و فرصتهای حاصل از آن در راستای ارتقای امنیت اجتماعی اقدام نمایند. در مرحله کیفی پژوهش حاضر، ابتدا بر اساس روش نمونهگیری در دسترس، به مطالعه اسناد و تحقیقات مرتبط پرداخته، چارچوب مصاحبه تدوین و با استفاده از روش نمونهگیری گلوله برفی با ۱۰ نفر از اعضای هیات علمی، صاحبنظران دانشگاهی و متخصصان مدیریت رسانه و آشنا به فضاهای مجازی که دارای بالاترین حد تجربه زیستی در زمینه فضای مجازی بودند، مصاحبه انجام گرفت و سپس شاخصهای خودافشایی، امنیت اجتماعی و هویت اجتماعی، براساس مدل تحقیق مقولهبندی شد. در مرحله کمی پژوهش، با تدوین ابزار پرسشنامه، نسبت به اجرای آن اقدام شد. نتایج حاکی از آن است که خودافشایی بیش از ۷۰ درصد در امنیت اجتماعی اثر معنادار دارد. در خودافشایی، اشتراک تصاویر ۹۵ درصد، ویژگیهای فردی و بیان اعتقادات نیز به ترتیب ۷۸ و ۷۶ درصد این متغیر را توضیح میدهند؛ در بعد امنیت اجتماعی نیز بعد فرهنگ ۵۴ درصد، هویت و پلیس نیز به ترتیب ۴۴ و ۳۱ درصد امنیت اجتماعی را توضیح میدهند. در بعد هویت اجتماعی نیز هویت ملی ۸۷ درصد، هویت مذهبی و قومی تاثیر تقریبا یکسانی حدود ۶۰ درصد دارند و هویت مدرن ارتباط معنیداری با هویت اجتماعی ندارد. با در نظر گرفتن متغیر هویت جمعی ارتباط بین دو مولفه خودافشایی و امنیت اجتماعی در حالت مستقیم و غیرمستقیم اندازهگیری شد که بر اساس نتایج آن، نقش هویت اجتماعی در افزایش امنیت اجتماعی تایید میگردد.

کلیدواژه ها:

خودافشایی ، امنیت اجتماعی ، شبکههای اجتماعی مجازی ، هویت اجتماعی