نماد الگوهای سکونتی شاخص در سامانههای کارستیک و غیرکارستیک نمونه پژوهش: منطقه رومشکان

روابط متقابل انسان و محیط، یکی از بحثهای مهم و مطرح در علوم جغرافیایی است و میزان تاثیرپذیری انسان از محیطهای طبیعی همواره مورد کنکاش و در مرکز توجه عام و خاص بوده است. در این پژوهش، چگونگی اثر کارست و غیرکارست بر الگوهای شاخص سکونت در منطقه رومشکان ارزیابی شده و براساس شیوه بررسی همدید (سینوپتیکی) محوطههای باستانی سعی شده است با پیمایش و تحلیل نقشهها، روابط فضایی آنها با قلمروهای کارستی و غیرکارستی مشخص شود؛ در ادامه الگوهای استقرار آنها طبقهبندی شد. نتایج حاصل از این پژوهش، سه الگوی شاخص سکونت شامل غارنشینی، نیمهکوچنشینیو یکجانشینی را تایید میکند؛ با این توضیح که الگوی یکجانشینی از ساختارهای غیرکارستی اثر پذیرفته و سکونت دائم به دلیل شرایط ژئومورفیک و هیدرولوژی تابع شرایط خاص محیطی شکل گرفته است؛ ولی الگوهای غارنشینی و نیمهکوچنشینی تطابق زیادی با قلمروهای کارستی منطقه داشتهاند.

کلیدواژه ها:

کارست ، رومشکان ، سکونتگاههای یکجانشینی ، غارنشینی ، نیمهکوچنشینی