تاثیر حرارت روی آب گریزی و برخی از خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک

عموما خاک های خشک به راحتی آب را جذب می­کنند. اما در همه خاک ها این خصوصیت دیده نمی­شود. بعضی از خاک­ها (خاک­های آب­گریز) در برابر مرطوب شدن از خود مقاومت نشان می­دهند. با توجه به اهمیت موضوع و مطالعات کم صورت گرفته در زمینه آب گریزی خاک، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر حرارت بر آب گریزی و برخی از خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک می­باشد. به این منظور خاک اولیه پس از ترکیب با کمپوست در دماهای ۱۰۰، ۲۰۰، ۳۰۰، ۴۰۰ و ۵۰۰ درجه سانتی­گراد در آون یا کوره به مدت ۳۰ دقیقه حرارت داده شد. نتایج نشان داد که پس از انجام تست­های آب گریزی، تیمار شاهد (خاک اولیه- حرارت ندیده) و خاک حرارت دیده در دمای ۳۰۰ درجه به ترتیب دارای زمان نفوذ قطره آب (WDPT) و درصد محلول اتانول (MED) برابر با ۴۵ ثانیه و ۱۷%، ۸۰ ثانیه و ۲۳% بودند. به این ترتیب خاک مورد نظر در ابتدا دارای آب گریزی اندک بود و سپس با حرارت دادن در ۳۰۰ درجه آب گریزی قوی در آن ایجاد شد و با بالاتر رفتن دما، ناگهان آب گریزی از بین رفت. بافت خاک نیز در اثر حرارت در دماهای بالا (۴۰۰ و ۵۰۰ درجه) تغییر کرد و از لومی به لوم شنی تبدیل شد. که علت آن همجوشی ذرات رسی و ایجاد ذراتی با اندازه شن می­باشد. درصد ماده آلی نیز در تیمارهای مختلف با افزایش دما کاهش یافت. مقدار pH عصاره اشباع نیز تا ۲۰۰ درجه کاهش و پس از آن در تیمار ۵۰۰ درجه به دلیل افزایش خاکستر موجود در خاک، افزایش یافت. کاهش مواد آلی و معدنی و سوختن آنها در اثر حرارت موجب شد در تمام تیمارهای حرارتی با بالا رفتن دما هدایت الکتریکی عصاره اشباع خاک کاهش یابد.

کلیدواژه ها:

Hydrophobic ، Soil texture ، Heating ، Physical and Chemical properties. ، آب گریزی ، بافت خاک ، حرارت ، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی