عوامل اجتماعی ـ فرهنگی مرتبط با میزان گرایش شهروندان به ورزش همگانی در خلخال

هدف این پژوهش، بررسی جامعه شناختی عوامل اجتماعی و فرهنگی مرتبط با گرایش شهروندان شهر خلخال به ورزش همگانی بود. چارچوب نظری پژوهش، ترکیبی از نظریه جامعه پذیری ورزشی هورن (۲۰۰۰)، نظریه خودآیینه ای چارلز هورتن کولی (۱۹۰۲)، نظریه عمل پیر بوردیو (۱۹۹۰) و نظریه فمنیستی هریس (۱۹۹۶)، چو و فلشین (۲۰۰۱) است. روش پژوهش، پیمایش و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود. از شهروندان بالای ۱۵ سال شهر خلخال با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی ۳۷۹ نفر برای نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. تحلیل آماری یافته ها نشان داد بین متغیرهای حمایت خانواده، تصور خویش از بدن، سرمایه اجتماعی، سرمایه فرهنگی و سرمایه اقتصادی شهروندان و میزان گرایش آنان به ورزش همگانی، رابطه مثبت دارد (۰۵/۰ ≤ P). تفاوت میزان گرایش شهروندان به ورزش همگانی بر اساس جنسیت، سن، شغل و سطح تحصیلات، معنادار و بر اساس وضعیت تاهل، غیرمعنادار است و نمره میانگین میزان گرایش به ورزش همگانی شهروندان ۵۰ است. همچنین یافته های پژوهش درخصوص نوع ورزش های همگانی مورد علاقه شهروندان شهر خلخال نشان می دهد ورزش های آبی، ورزش های بومی ـ محلی، ورزش بزرگسالان، ورزش کارکنان دولت، ورزش های طبیعی مثل کوهنوردی، ورزش صبحگاهی، آمادگی جسمانی، پیاده روی خانوادگی، به ترتیب از اولویت های ورزش های همگانی مورد علاقه شهروندان شهر خلخال محسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

ورزش همگانی ، حمایت خانواده ، تصور خویش از بدن ، سرمایه اجتماعی ، سرمایه فرهنگی ، سرمایه اقتصادی