اثر پذیرش استانداردهای حسابداری ملی ایران بر سطح محافظه کاری در افشای اطلاعات حسابداری

Normal ۰ false false false EN-US X-NONE FA /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal" mso-tstyle-rowband-size:۰ mso-tstyle-colband-size:۰ mso-style-noshow:yes mso-style-priority:۹۹ mso-style-qformat:yes mso-style-parent:"" mso-padding-alt:۰cm ۵.۴pt ۰cm ۵.۴pt mso-para-margin:۰cm mso-para-margin-bottom:.۰۰۰۱pt text-align:justify text-justify:kashida text-kashida:۰% text-indent:۱۴.۲pt mso-pagination:widow-orphan font-size:۱۱.۰pt font-family:"Calibri","sans-serif" mso-ascii-font-family:Calibri mso-ascii-theme-font:minor-latin mso-fareast-font-family:"Times New Roman" mso-fareast-theme-font:minor-fareast mso-hansi-font-family:Calibri mso-hansi-theme-font:minor-latin mso-bidi-font-family:Arial mso-bidi-theme-font:minor-bidi} پژوهش حاضر به بررسی اثر پذیرش استانداردهای حسابداری ملی ایران بر سطح محافظه کاری اطلاعات حسابداری با بررسی دوره قبل و بعد از پذیرش این استانداردها می پردازد. در این پژوهش، سطح محافظه کاری با مدل باسو (۱۹۹۷) اندازه گیری شده است. داده های مالی (۸۱) شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای سال های ۱۳۷۵ تا ۱۳۹۰ جمع آوری و فرضیه پژوهش با استفاده از رگرسیون چندگانه و آزمون کرامر آزمون شد. یافته های تجربی پژوهش، بیانگر این است که کیفیت اطلاعات حسابداری از منظر محافظه کاری، در دوره قبل و بعد از تدوین استانداردهای ملی تفاوت معناداری نکرده است. به عبارت دیگر، الزام واحدهای تجاری در به کارگیری استانداردهای ملی کیفیت، اطلاعات حسابداری را از جهت محافظه کاری ارتقا نداده است.

کلیدواژه ها:

محافظه کاری ، کیفیت اطلاعات حسابداری ، استانداردهای حسابداری ، مدل باسو