مروری برالگوهای تدوین قابلیت های کسب و کار جهت استفاده در مدل سازی معماری کسب و کار

امروزه معماری سازمانی به عنوان یکی از الگوهای رایج برنامه ریزی فناوری اطلاعات شناخته شده است و کاربرد آن به عنوان یک فرایند عمومی در همه سازمان های بزرگ و متوسط به رسمیت شناخته شده است. معماری سازمانی وسیله ای امیدوار کننده برای همراستایی تغییرات مورد نیاز در استراتژی و فرآیندهای کسب و کار سازمان با چشم انداز پیچیده فناوری اطلاعات است و به یکی از اولویت های اصلی CIO (مدیر ارشد فناوری اطلاعات) تبدیل شده است. با توجه به اینکه مبحث مدیریت معماری سازمانی یکی از ضرورت های امروزی سازمان هاست و یکی از چالش های مدیریت معماری سازمانی، ارائه الگوهای تدوین قابلیت های کسب و کار سازمان می باشد در این مقاله به مرور مفهوم قابلیت کسب و کار و معرفی الگوها و روش های شناسایی و مدل سازی قابلیت های کسب و کار توجه شده است. مطالعات نشان می دهد روش های مختلفی در زمینه شناسایی قابلیت های کسب و کار می توان ذکر کرد که برخی از آنها از مدل های مرجع و به روش ها استفاده می کنند و برخی با بهره گیری از مدل های دیگر سازمان از جمله زنجیره ارزش، مدل مرجع خدمات (در چارچوب معماری سازمانی ایران) و روش های مبتنی بر ابزار به تهیه نقشه قابلیت ها می پردازند. استفاده از هر روش نیازمند شناخت کافی، کسب دانش و مهارت لازم ، جمع آوری اطلاعات ضروری و سپس آشنایی با تکنیک های مدلسازی قابلیت می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت معماری سازمانی ، برنامه ریزی قابلیت های کسب و کار ، چارچوب توگف ، نقشه قابلیت های کسب و کار