بایسته های نگارش آراء و احکام قضایی

آراء و احکام قضایی به لحاظ استواری از دو جنبه حقوقی و ادبی قابل تحلیل اند. رعایت مواد ۳ و ۲۹۶ ق.آ.د.م موجب استواری قضایی آراء صادره و لحاظ نکات دستوری و نشانه های نگارشی موجب استواری ادبی نثر قضایی خواهد شد. از آنجا که زبان فارسی همچون زبان های دیگر در سیر تاریخی اش در معرض دگرگونی هایی گویشی و اختلاط با واژگان بیگانه قرارگرفته است، غور، تامل، دقت و گزینش کلمات در ساختار نوشتاری برای دست یابی به نثری ادبی و استوار تنها راهکار خواهد بود.بایسته و شایسته است تا آراء و احکام قضایی که تفکر حقوقی جامعه حقوقدان را به منصه ظهور می رساند از هر دو منظر حقوقی و ادبی عاری از نقص باشد. این امر جز با توجه ویژه به اصول نگارش قضایی و دقت در رعایت نکات دستوری میسر نخواهد بود. برای رسیدن به این منظور باید معانی واژگان را دانست، نکات دستوری مرتبط با افعال، اسماء و جملات را رعایت نمود و از نشانه های نگارشی بهره جست؛ بدین سان انتقال معنا به مخاطب آنگونه که در ذهن نویسنده متصور بوده است تحقق خواهد یافت. تاکید بر استفاده از لغتنامه ها و مراجعه به کتب ادبی و دستور زبان فارسی جهت تقویت بنیه نگارشی ضروری است. با این حال مقاله پیش رو سعی دارد به چارچوب کلی نثراستوار بپردازد و اصول آن را بیان نماید.

کلیدواژه ها:

نگارش آراء ، نگارش احکام ، آیین نگارش قضایی ، استواری نثر قضایی