تعیین شاخص های عملکرد آموزشی اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی با بهره گیری از تحلیل سلسله مراتبی فازی

هدف پژوهش حاضر؛ کنکاشی پیرامون شاخص های عملکرد آموزشی اعضای هیئت علمی دانشگاه، به منظور بازنگری آیین نامه ها و فرم های ارتقاء و ارزشیابی اساتید با استفاده از روش توصیفی- پیمایشی بود که به منظور جمع آوری داده های مورد نیاز از دیدگاه اعضای هیئت علمی، دانشجویان و دانش آموخته های تحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاد اسلامی بهره گرفته شد. روش های چندمرحله ای طبقه ای و در دسترس؛ معیار انتخاب اعضای نمونه و قاعده اشباع نظری نیز معیار اتمام نمونه گیری بود. پرسشنامه و اسناد و مدارک؛ ابزار گردآوری داده های این پژوهش بودند و تحلیل داده ها با استفاده از جدول کدگذاری باز، شاخص مرکزی مد و تحلیل سلسله مراتب فازی (FAHP) صورت گرفت. یافته های پژوهش نشان دادند که بیش از ۸۰ شاخص برای ارزیابی عملکرد آموزشی اعضای هیئت علمی دانشگاه وجود دارد که می توان از آنها در فرم های ارزیابی و آیین نامه های ارتقاء، انتخاب استاد نمونه و موارد مشابه بهره برد و این شاخص ها به لحاظ اهمیت بر اساس دو معیار میزان تکرارپذیری و حیاتی بودن؛ در ۶ گروه از A تا F دسته بندی و وزن دهی شدند. در مقایسه بین وضع موجود با وضع مطلوب مشاهده گردید که بیش از نیمی از شاخص های مورد استفاده در سیستم فعلی ارزشیابی اساتید؛ متعلق به گروه های کم اهمیت E و F هستند. همچنین شاخص های مورد استفاده غالبا شاخص هایی هستند که مربوط به خروجی عملکرد اساتید بوده و کمیت عملکرد آنها را مورد سنجش قرار می دهند؛ بنابراین بهره گیری بیشتر از شاخص های سنجش کیفیت عملکرد اساتید با ضریب اهمیت بالا (شاخص های گروه های A تا D) در سیستم ارزیابی و ارتقاء اعضای هیئت علمی دانشگاه؛ ازجمله پیشنهادهای این پژوهش است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی عملکرد ، اعضای هیئت علمی ، AHP فازی