شناسایی مولفه های تاثیرگذار بر عوامل هماهنگی بین سازمان های متولی مدیریت بحران در مناطق زلزله زده کرمانشاه

پیش زمینه و هدف: امروزه مقابله و پیشگیری از بلایا و مدیریت بحران جزو مسائل اصلی و حساس کشورها می باشد. سازمان ها نیز به عنوان یکی از اجزای اصلی جامعه امروزی از این امر مستثنا نیستند. چالش عمده سازمان ها هماهنگی به هنگام بروز  بحران، جهت کنترل آن می باشد. در همین راستا، در این تحقیق به دنبال مولفه های تاثیرگذار در هماهنگی بین سازمان های متولی مدیریت بحران در مناطق زلزله زده کرمانشاه می باشیم. روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی– همبستگی و با هدفی کاربردی است که جامعه آماری آن ۱۲۰ نفر از مدیران، خبرگان و صاحب نظران ۲۰ دستگاه متولی مدیریت بحران استان کرمانشاه بودندکه حداقل سابقه کار اجرائی در دو زلزله اخیر را داشتند و از میان آنها، نمونه ای به حجم ۹۲ نفر انتخاب گردید. جهت گردآوری داده ها نیز از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد.  یافته ها: بین مولفه های عوامل سازمانی، ساختاری، ارتباطی، اطلاعاتی، منابع و تجهیزاتی، آموزشی، فرهنگی و هماهنگی بین سازمان های متولی مدیریت بحران در مناطق زلزله زده کرمانشاه ارتباط معنایی وجود داشت. در مجموع ۵۴ مولفه موثر در هماهنگی شناخته شدند که «مولفه های ارتباطی» با میانگین رتبه ای ۰۴/۵ موثرترین و «مولفه های اطلاعاتی» با میانگین ۹۰/۳ کم اثرترین مولفه بودند. نتیجه گیری: جهت ایجاد هماهنگی ثمربخش و کارا بین سازمان های متولی مدیریت بلایا، باید با تدوین برنامه ها و چارچوب های روشن، وظایف، ساختار، جزئیات فرایند ارتباطات سازمانی و نحوه همکاری و هماهنگی سازمان ها به طور دقیق مشخص گردد و این برنامه ها در قالب مانور آزمایشی اجرا، تمرین و تکرار شوند تا در صحنه عمل نیز موجبات ایجاد هماهنگی موثر بین سازمان ها باشند.  

کلیدواژه ها:

factors ، Coordination ، Crisis Management ، Responsible Organizations ، Kermanshah Earthquake ، عوامل ، هماهنگی ، مدیریت بحران ، سازمان های متولی ، زلزله کرمانشاه