واقعی گرایی و رویکرد آلوین پلانتینگا به آن

واقعی گرایی یک بر نهاده هستی شناسانه است که بر اساس آن دامنه اشیاء موجود با دامنه اشیاء واقعی، هم مصداق[۱] است. قرائت ها و رویکردهای مختلفی به واقعی گرایی وجود دارد که یکی از آن ها رویکردی است که به واقعی گرایی کلاسیک معروف شده و فیلسوفانی نظیر پلانتینگا, فاین, سمن, داتش و منزل[۲] از آن حمایت می کنند. دامنه مدل واقعی گرایی کلاسیک متغیر و سورهای آن جهان - محدود[۳] است. پلانتینگا، در قرائت خود، ذوات را، به عنوان اشیاء موجود واقعی، به دامنه جهان های ممکن اضافه کرده، سعی می کند تا نقش اشیاء ممکن را به ذوات بسپارد. قرائت پلانتینگا از واقعی گرایی، دو مشکل عمده دارد: نخست اینکه ذوات, صفات کیفی محض نیستند و دوم آنکه, این قرائت نمی تواند فرمول های «بارکان» و «وجود ضروری» را توجیه کند. [۱]. Co-Extensive [۲]. A. Plantinga, K. Fine, N.Salmon, H. Deutsch, C. Menzel [۳]. World - Restricted

کلیدواژه ها:

واقعی گرایی ، SQML ، پلانتینگا ، بارکان ، عکس بارکان ، وجود ضروری ، امکان های تو در تو ، موجودات غریبه