رابطه رهبری مثبت گرا و انزوای اجتماعی با نقش میانجی معنویت در کار در دوره همه گیری کووید– ۱۹ (مورد مطالعه: دبیران شهر اصفهان)

این پژوهش با هدف بررسی رابطه رهبری مثبت گرا و انزوای اجتماعی با نقش میانجی معنویت در کار در دوره همه گیری کووید– ۱۹ انجام شد. پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی و براساس ماهیت و روش، توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری، دبیران دوره اول متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ بود که از بین ۱۸۷۶نفر از آنان، ۱۵۰نفر با استفاده از نرم افزارSample power  و به شیوه نمونه گیری تصادفی – طبقه ای متناسب با حجم انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه های انزوای اجتماعی زاوالنتا و همکاران (۲۰۱۷)، رهبری مثبت گرای آقابابایی (۱۳۹۲) براساس نظریه کامرون (۲۰۰۷) و معنویت در کار میلیمان و همکاران (۲۰۰۳) بود که مقدار پایایی آنها به ترتیب، ۷۹/۰، ۷۶/۰ و ۷۴/۰ برآورد شد. روایی پرسش نامه ها به لحاظ محتوایی تایید و تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS ۲۴ وAmos انجام شد. نتایج نشان داد رهبری مثبت گرا به طور مستقیم بر انزوای اجتماعی، تاثیر معکوس و معنادار دارد و همچنین، معنویت در محیط کار، نقش میانجی را در رابطه رهبری مثبت گرا و انزوای اجتماعی دارد.

کلیدواژه ها:

رهبری مثبت گرا ، انزوای اجتماعی ، انزوای بیرونی ، انزوای درونی ، معنویت در کار