ارزیابی تاثیر اثربخشی همگرایی محل سکونت و کار با تاکید بر کاهش آلودگی هوا (مطالعه موردی: شهرداری منطقه ۲ تهران)

از آنجائی که آلودگی هوا و ترافیک معضل های شهری در شهر تهران است در نتیجه رشد شهر و شهرنشینی خصوصا بعد از انقلاب صنعتی جهت کاهش و کنترل این پدیده های شهری نیازمند مدیریتی یکپارچه در آن میباشد در ابتدا ۱۱۰۰ پرسشنامه ای شامل اطلاعات مشخصات فردی و مشخصات سفر در بین کارمندان شهرداری منطق تهران توزیع گردید..به منظور دستیابی به هدف مورد نظر از نرم افزار EMM۲ جهت تاثیرگذاری این مدیریت در کاهش ترافیک و آلودگی هوا برای آن استفاده شده است.یکی از خروجیهای نرم افزار محاسبه مقدار آلاینده ها است.هدف اصلی این مطالعه مقدار تاثیری که همگرایی محل سکونت و محل کار در کاهش ترافیک و آلودگی هوا میتوانند داشته باشد است. تا بدین شکل با تدوین یک مدل شهری هر چند کوچک ومدیریت شهری یکپارچه و هماهنگ بتوان سهمی در کاهش میزان آلودگی و ترافیک شهری ایجاد گردانید .نتایج حاصل از شبیه سازی نشان میدهد با حذف سفرهای کاری و ایجاد همگرایی (کار در منطقه محل سکونت) برای مسافت طی شده برای شهرداری منطقه ۲ تهران در سطح شبکه به اندازه ۰,۱ درصد تاخیرات زمانی سفر حذف خواهد شد و سرعت متوسط وسایل نقلیه به میزان ۰/۰۵ درصد افزایش یافته است. نتایج حاصل از شبیه سازی نشان می دهد با حذف سفرهای کاری و ایجاد همگرایی (محل کار در منطقه محل سکونت) برای شهرداری منطقه ۲ تهران، میزان تولیدگازها NOX،HC، CO هر کدام به ترتیب ۰/۶ و ۰/۴۶ و ۰/۱ کاهش را نشان می دهد وهر کدام به ترتیب به اندازه ۶۲۵ و ۲۳ و ۱ کیلوگرم در مسافت طی شده کاهش پیدا کرده است.

کلیدواژه ها:

همگرایی ، ترافیک ، آلودگی هوا ، شهرداری منطقه ۲ تهران