پیری و جوانی در آثار سعدی

مشرف الدین مصلح بن عبدالله سعدی شیرازی شاعری است که هفتصد سال نظام شعر و نثر پارسی و قالب محکم فصاحت و بلاغت زبان و ادب ایرانی، بر ضابطه ی آثار منظوم و منثور وی استوار است و نویسندگان و شاعرانی که پس از وی آمده اند، آثار او را الگو و سرمشق کار خویش گرفته اند. سعدی شاعر، آدمیت است و عشق و اخلاق مایه ی افتخار اوست. در پژوهش حاضر، سعی بر آن بوده است که با بررسی مضامین پیری و جوانی در آثار سعدی، ابعاد و مظاهر مختلف و گسترده و بازتابهای متنوع این مضامین مشخص و مورد ارزیابی و تحلیل قرار گیرد تا از این طریق بتوان به بخشی از جهان بینی اخلاقی سعدی دست یافت. بدین منظور ما در پی پاسخ به این سوال اساسی هستیم که دیدگاه سعدی نسبت به مساله ی پیری و جوانی چگونه است؟ پیری و جوانی در آثار سعدی فقط به صورت لفظی به کار نرفته است، بلکه به صورت معنا نیز مظاهر و بازتاب های مختلفی داشته، ابعاد گستردهای پیدا میکند. نمودها و بازتابهای مختلف پیری و جوانی میتواند به عنوان نشانه های موثر بر نسل جوان و پیر جامعه ی امروزی، به عنوان الگو قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سعدی ، پیری و جوانی ، اخلاق ، جامعه.