محکومیت جانی به پرداخت هزینه های درمانی پیوند اعضای حیوان به انسان در صورت امکان

همگام با پیشرفت دانش پزشکی، مسائل جدیدی درمقابل دیدگان اندیشوران فقه و حقوق قرار گرفته است؟ یکی از مسائل نوین در حوزه علم پزشکی، پیوند عضوحیوان به انسان می باشد. بنابراین ضروری است احکام این مسائل از متون فقهی استخراج گردد و به جامعه ارائه شود؟ نتایج حاکی از آن است که عمده ترین مشکل اجرایی در پیوند عضو، کمبود اعضای انسانی کافی برای پیوند می باشد. این مساله هنگامی بیشتر ظاهر میشود و به معضل تبدیل می گردد که بسیاری از بیماران در اثر پیشرفت بیماری، نتوانند مدت طولانی درلیست انتظار عضو پیوندی قرارگیرند و ادامه این وضعیت به از دست دادن جانشان منجر شود.هدف مقاله حاضر بررسی پیوند اعضای حیوان به انسان از منظر پزشکی و فقهی و حقوقی و لزوم پرداخت هزینه های درمانی پیوند عضو از حیوان به انسان توسط جانی می باشد.پژوهش حاضر به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا امکان پیوند عضو از حیوان به انسانی که در اثر فعل جانی، عضو حیاتی خود را از دست داده، وجود دارد؟ درصورت امکان این نوع پیوند، آیا جانی ملزم به پرداخت هزینه های درمانی وی می باشد یا خیر.این پژوهش بیانگر این است که امکان پیوند عضو حیوان به انسان وجود دارد و پرداخت هزینه های درمانی مجنی علیه با جانی است.روش تحقیق به صورت تحلیلی، توصیفی بوده است و از اطلاعات کتابخانه و مقالات و پایان نامه های دانشجویان در ارتباط با موضوع مورد بحث استفاده شده است.نتیجه به دست آمده حاکی از آن است که پیوند اعضا حیوان به انسان نتیجه چشم گیری برای حیات انسان دارد.در مجموع به کارگیری عمل پیوند اعضا از حیوان به انسان بارعایت اصل مصلحت مشروع ومجاز است. و هزینه های درمانی مجنی علیه نیز برعهده جانی می باشد و در صورت لزوم پیوند عضو حیوانی ، جانی موظف به پرداخت است. مسلما پیوند عضو از حیوان به انسان در ایران با هم فکری پزشکان، علمای مذهبی و حقوق دانان آینده روشنی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

پیوند ، عضو حیوانی ، هزینه درمان ، خسارت مازاد بردیه.