تاثیر پس از تحریک فرا جمجمه ای با جریان متناوب ۱۰ هرتز قشر پشتی جانبی پیش پیشانی بر یادگیری لغات زبان اسپانیایی و افزایش ظرفیت حافظه فعال

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 405

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NSCC01_020

تاریخ نمایه سازی: 4 تیر 1400

چکیده مقاله:

مقدمه: یادگیری لغات و حافظه فعال در افراد دو زبانه تا حدی به سیستم های کنترل اجرایی در قشر پیش پیشانی از جمله قشر پیشتی جانبی پیش پیشانی (DLPFC) بستگی دارد. ما این فرضیه را که با تعدیل عصبی DLPFC با استفاده از اندازه گیری اثربخشی تحریک فرا جمجمه ای با جریان متناوب با آلفا (a-TACS) یادگیری زبان اسپانیایی را تعدیل کرده و ظرفیت حافظه فعال را افزایش می دهد، آزمایش کردیم. روش کار: در سه جلسه، ۵۶ شرکت کننده سالم، ۱۰tACS هرتز (۲۲ نفر)، ۱۶/۱۸ هرتز (گروه کنترل، ۱۸ نفر) و تحریم ساختگی (۱۶ نفر) دریافت کردند. الکترود فعال روی DLPFC راست (F۴) و هر دو الکترود بازگشت در قشر آهیانه راست (P۴) و گیجگاهی راست (T۴) در حین انجام تکلیف کلمات اسپانیایی، قرار گرفتند. افراد آزمون حافظه فعال آن۰ یک را قبل، بلافاصله بعد، و یک هفته پس از تحریک انجام دادند. داده های بدست آمده با استفاده از تجزیه و تحلیل چند متغیره کوواریانس با اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که a-tACS می تواند باعث یادآوری کلمات زبان اسپانیایی بعد از یک هفته در گروه ۱۰a-tACS هرتز در مقایسه با گروه های کنترل و تحریک ساختگی شود. با این حال، اثربخشی a-tACS بر ظرفیت حافظه فعال مشاهده نشد. نتیجه گیری: به طور خلاصه، مطالعه حاضر بیشتر رابطه علی بین نوسانات آلفا و فراگیری زبان اسپانیایی را تائید می کند و نشان می دهد که tACS ممکن است ابزاری امیدوارکننده برای تقویت یادگیری زبان دوم باشد.

کلیدواژه ها:

زبان دوم ، تحریم فرا جمجمه ای با جریان مستقیم ، حافظه فعال

نویسندگان

بهار دهقان پور هنزائی

دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه روان شناسی بالینی، دانشکده علوم رفتار، دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی تهران، تهران، ایران

بهنام قابل دمیرچی

دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه روان شناسی بالینی، دانشکده علوم رفتار، دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی تهران، تهران، ایران