بررسی روش های بهسازی خاکریزهای بلند و سست راه آهن

طراحی و اجرای خطوط ریلی در یک کشور از شاخص های توسعه یافتگی به شمار می رود. قطعا توسعه شبکه خطوط ریلی هم از دیدگاه طراحی و هم از دیدگاه اجرایی با چالش هایی رو به رو است. یکی از این موارد، مسائل مربوط به احداث خاکریز خطوط ریلی متکی بر بستر های سست می باشد. راه حل های مختلفی جهت حل این مساله در ادبیات مهندسی ملاحظه می شود و عمده این روش ها مبتنی بر روش های بهسازی خاک همچون روش های تثبیت خاک و پیش بارگذاری به منظور تامین باربری و کاهش نشست است. از دیگر راه کارهایی که در دهه اخیر توجه شایانی به آن شده، به کارگیری مصالح سبک با مقاومت مناسب (از جمله ژئوفوم) به جای مصالح خاکی در خاکریز است. اصلی ترین امتیاز استفاده از بلوک های ژئوفومی در خاکریز ،چگالی کم این مصالح (در حدود یک درصد وزن مصالح خاکی برای احداث خاکریز) می باشد که اگر به طور مناسب و صحیح طراحی شود، می تواند ظرفیت باربری قابل توجهی را ایجاد نموده و در عین حال نشست در بستر را کاهش دهد . میکروپایل ها هم به دلیل برخورداری از عناصر تسلیحی همچون جدار ضخیم فولادی و آرماتور از قابلیت انتقال و پخش بار به لایه های مقاوم زیرین و نیز کنترل نشست به دلیل سختی بالای فولاد و تسلیح عمقی خاک برخوردار هستند. همچنین به دلیل تزریق دوغاب سیمان، مشخصات مکانیکی خاک نظیر سختی، تراکم پذیری، ظرفیت باربری، ضریب اصطکاک، چسبندگی و غیره بهبود می یابد. از طرفی در خاک های دانه ای، عملیات کوبش میکروپایل باعث انتقال انرژی جنبشی و ارتعاشی به داخل توده خاک گردیده و منجر به تحکیم و تراکم توده خاکی اطراف ریز شمع می شود.

کلیدواژه ها:

راهسازی ، راه آهن ، خاکریزهای بلند ، بستر های سست ، روش های بهسازی