بررسی تطبیقی دیگاه علامه طباطبایی و ابن عاشور در معناشناسی واژه «خطا»
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 325
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMRTQ-2-4_004
تاریخ نمایه سازی: 25 تیر 1400
چکیده مقاله:
مقاله حاضر به منظور بررسی واژه «خطا» در قرآن کریم نوشته شده است. اختلاف در فهم و کاربرد این واژه در واژه های قرآن، موجب تفاوت در فهم واژه و در نتیجه تفاوت تفسیری آیه شده است. بی تردید بن مایه واژگان به عنوان محور مهم برای معادل یابی صحیح در فرآیند ترجمه و تفسیر قرآن تلقی می شود. نگارنده در این تحقیق تلاش کرده تا به روش توصیفی- تحلیلی و مراجعه به منابع کتابخانه ای، با تکیه بر برخی از فرهنگ لغات و تفاسیر شیعی و سنی به تفاوت معنایی این واژه در آیات قرآن کریم دست یابد. معنای مشترک واژه «خطا» از منظر علامه طباطبایی و ابن عاشور گناه عمده ی یا غیر عمدی با توجه به آیه است، اما در برخی موارد، نظر متفاوتی از هم دارند، مانند اینکه علامه گناهی که بتوان مانع تحقیق مقدمه آن شد که در نتیجه مانع تحقق گناه بشود را گناه اختیاری می نامند، در حالی که ابن عاشور هرگز نظری درباره اختیاری بودن یا نبودن گناهی نداده است؛ و یا در آیه ای علامه طباطبایی «خطا» را به معنای شرتک و ابن عاشور به معنای گناه از روی عمد می داند. در آیه دیگری علامه «خطا» را به معنای خطا پیمودن راه بندگی و ابن عاشور شرکت و معاصی و مرتکب گناه بزرگ تفسیر کرده اند. در آیه ای علامه واژه «خطا» به معنای گناه غیرعمدی بیان کرده است و ابن عاشور آن را به معنای گناه صغیره می داند.
نویسندگان
علی غضنفری
عضو هیئت علمی، دانشکده علوم و فنون قرآن تهران
زهرا کریمی
کارشناس ارشد علوم قرآن و حدیث