خوانشی بو م گرایانه از شعر زنان شاعر هرمزگان «با تاکید بر اشعار دهه هفتاد و هشتاد»

واکنش شاخه های مختلف علوم انسانی به بحران زیست محیطی، به شکل گیری مباحث میان رشته ایتازه ای ازجمله زبان شناسی زیست محیطی با زیرشاخه هایش، اخلاق زیست محیطی و نقد بوم گرا درحوزه ادبیات منجر شد. نقد بوم گرا که در نیمه دوم قرن بیستم شکل گرفت، به بررسی رابطهادبیات و محیط فیزیکی می پردازد و ناقد بوم گرا، دغدغه های زیست محیطی را لحاظ می کند. اینپژوهش با مطالعه بوم گرایانه اشعار زنان هرمزگان در پی پاسخ به این پرسش است که «درونمایه ومضمون اصلی شعر زیست محیطی زنان هرمزگان براساس نحوه نگرش شان به طبیعت در راستایادبیات و محیط زیست چیست؟ جامعه آماری مورد مطالعه این پژوهش، شعر تعدادی از زنان شاعراستان هرمزگان در دهه هفتاد و هشتاد است. این نوشتار با بررسی اشعار زیست محیطی زنان ایناستان، به چگونگی استفاده از عناصر و تصاویر طبیعی در راستای تجلی رابطه انسان و طبیعتپرداخته است. یافته ها نشان می دهد که عناصر زیست محیطی در شعر زنان شاعر هرمزگانی نقش بارزی دارند و در این میانبیشترین میزان توجه را به خود اختصاص داده است. درون مایه اصلی این اشعار مبتنی بر توصیفعناصر زیست محیطی است رویکرد درونگرا و احساسی زنان هرمزگانی بر جنبه هایزیبایی شناسانه دریا به عنوان مهمترین عنصر طبیعی زندگی در جنوب کشور متمرکز شده است.این زنان بدون اینکه به صورت مستقیم به بیان دغدغه های زیست محیطی خود بپردازند بر نقشانکارناشدنی این عنصر در تمام ابعاد زندگی مردم جنوب و لزوم تکریم و بزرگداشت آن تاکید کرده اند.

کلیدواژه ها:

نقد بوم گرا ، عناصر طبیعی ، شعر زنان هرمزگان