بررسیپروتئین متالوتیونین به عنوان نشانگر آلودگی جیوه در ماهی زروک S. Argus خلیج فارس

بررسی انواع بیومارکرها در تع یین میزان و نوع آلودگ ی و نیز تع یین سطح سلامت اکوس یستم ها ی دریایی در طرح ها ی پایش ز یست مح یطی از اهم یت و یژه ای برخوردار می باشد . در این راستا، م یزان تجمع زیستی فلز ج ی وه و بی و سنتز متالوتیونین به عنوان بیومارکر این فلز در بافت ها ی کبد و آبشش ماه ی زروک پس از قرار گ ی ری در معرض غلظت های متفاوت ج یوه 10،20،30g/l در خلال24،48،72 ساعت مورد ارزیابی قرار گرفته است. می زان تجمع ز ی ستیجیوه توسط روشCVAAS م یزان متالو تیونین توسط روشELISA اندازه گیری شده است . بافت ها ی مختلف ماهی نسبت به تحر یک سنتز متالو تیونین ا لگوهای متفاو تی را نشان م ی دهند به نحو ی که میزان تجمع جیوه و بیوسنتز متالوتیونین در بافت کبد نسبت به آبشش م یزان بیشتری را نشان می دهد. تحریک سنتز متالوتیونین در کبد پس از قرار گیری در معرض غلظت ها ی مختلف ج یوه در زمان ها ی مختلف نسبت به نمونه شاهد اختلاف مع نی داری نشان م ی دهد، این افز ایش م یزان متالو تیونین با م یزان تجمع ز یستی ج یوه نیز رابطه مع نی دار ی را نشان می دهد.اگر چه در بافت آبشش غلظت ها ی مختلف ج یوه در زمان های مختلف به جز در 30 پس از 72 ساعت م ی زان بیوسنتز متالو تیونین افزایش مع نی دار ی را نشان نم ی دهد با این حال با افزایش تجمع زیستی جی وه دارای رابطه معن ی داری م ی باشد . نتایج این تحق یق نشان دهنده تحر یک بیوسنتز این فرم از متالو تیونین در ماهی زروک و همچ نین پاسخ و واکنش سر یع این گونه نسبت به سطوح مختلف آلودگ ی جیوه می باشد. این امر می تواند استفاده از متالوتیونین را به عنوان بیومارکر فلزات سنگ ین به و یژه ج یوه در بیومانیتورینگ و طرح ها ی پایش ز یست محیطی اکوسی ستم ها ی دریایی به ویژه خلیج فارس گسترش دهد.

کلیدواژه ها:

متالوتیونین ، تجمع زیستی ، بیوسنتز ، جیوه ، بیومارکر