بررسی تاثیر سبک رهبری تحول آفرین بر نوآوری سازمانی با توجه به متغیر میانجی سرمایه اجتماعی در بین کارکنان انستیتو پاستور ایران

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر سبک رهبری تحول آفرین بر نوآوری سازمانی با توجه به متغیر میانجی سرمایه اجتماعی در بین کارکنان انستیتو پاستور ایران، بود. از روش توصیفی- همبستگی برای انجام این تحقیق استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه کارکنان انستیتوپاستور ایران می باشند که تعداد آنها ۳۶۰ نفر هستند، جهت تعیین حداقل حجم نمونه لازم، از فرمول کوکران برای جامعه محدود استفاده گردید که براساس آن، حجم نمونه لازم ۱۸۶ نفر تعیین شد. برای بررسی متغیرهای تحقیق از ابزار پرسشنامه استفاده شد که دارای ۴۴ سوال است و ۳ متغیر سبک رهبری تحول آفرین، سرمایه اجتماعی و نوآوری سازمانی را می سنجد. پایایی پرسش نامه ها به وسیله ضریب آلفای کرونباخ تائید شد، روایی محتوایی پرسش نامه ها توسط جمعی از اساتید دانشگاه و روایی سازه آن ها توسط تحلیل عاملی تائیدی مورد تائید قرار گرفت. از روش های آمار استنباطی از نوع پارامتریک، از قبیل آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای اطمینان از نرمال بودن داده ها و مدل معادلات ساختاری و تحلیل مسیر به کمک نرم افزار لیزرل جهت آزمون فرضیه ها استفاده شده است. مهمترین یافته های تحقیق نشان داد که، سبک رهبری تحول آفرین با توجه به متغیر میانجی سرمایه اجتماعی بر نوآوری سازمانی تاثیر دارد، سبک رهبری تحول آفرین بر سرمایه های اجتماعی تاثیر دارد، سرمایه های اجتماعی تیم های مدیران ارشد بر نوآوری سازمان تاثیر دارد، سبک رهبری تحول آفرین بر نوآوری سازمان تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

رهبری تحول آفرین ، سرمایه اجتماعی ، نوآوری سازمان