چگونگی کنترل و تشخیص حملات بیوتروریسم در منابع آب

بیوتروریسم شامل استفاده عمدی از پاتوژنهای میکروبی یا محصولات مشتق شده از میکروارگانیسم ها می باشد تا به انسان، دام یا محصولات کشاورزیآسیب برساند. رقیق کردن آب آلوده شده به عوامل بیوتروریسمی، روشهای تصفیه فیزیکی، شیمیایی (هیپوکلریت، پراکسید هیدروژن، اسید پراستیک،فرمالدئید، گلوتارالدئید، هیدروکسید سدیم، اتیلن اکسید، کلرید دی اکسید و ازن) برای غیرفعال کردن میکروارگانیسم های وارد شده به منبع آب و روشهایتصفیه آب برای حذف فیزیکی (انعقاد / لخته سازی، صافی شنی، کربن فعال) و غیرفعال کردن عوامل بیماری زا و انگل ها (ضد عفونی، نرم کننده آب)، برای کنترل عوامل بیوتریریسم در آب میتواند مورد توجه باشد. همچنین روشهایی مانند اسمز معکوس (RO) که قادر به حذف کیست های تک یاخته، باکتری ها، ویروس ها و بیوتوکسین ها است یا استفاده از UV و تابش گاما که اسپورهای باسیلوس را غیرفعال می کنند نیز جزو روش های پیشنهاد شده می باشند. از آنجا که اووسیست های کریپتوسپوریدیوم به طور موثر توسط مواد گندزدا غیرفعال نمی شوند لذا حذف آنها از آب، نیاز به صافی شنی مناسب دارد. سیستم هایهشدار دهنده اولیه (EWS) شامل آنالیز فیزیکی (کاوشگرهای آنلاین pH ، هدایت، اکسیژن محلول یا کدورت) و آنالیز شیمیایی (پروب های تحلیلی مختلفآنلاین برای اندازه گیری آنیون هایی مثل کلرید، نیترات، نیترات، کاتیون ها، فلزات خاص، کلروفیل و ترکیبات آلی) در دسترس هستند که می تواند بسته بهنوع آلاینده مورد استفاده قرار گیرند. روش های مولکولی برای تشخیص پاتوژن ها و انگل های انسانی، نشانگرهای زیستی آنلاین برای شناسایی سموم شیمیایی، غلظت بیوتوکسین و عوامل بیوتروریسم جزو روش های ارجح می باشند.

کلیدواژه ها:

بیوتروریسم ، منابع آب ، حملات بیوتروریستی ، کنترل