الگوی ساختاری تعهد زناشویی براساس الگوهای ارتباطی در زنان: نقش واسطه ای هوش هیجانی

هدف: هدف پژوهش تعیین الگوی ساختاری تعهد زناشویی بر اساس الگوهای ارتباطی در زنان با نقش واسطه ای هوش هیجانی بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره تهران در سال ۱۳۹۷ بود. به این صورت که در انتخاب مراکز مشاوره از نمونه گیری تصادفی ساده به قید قرعه استفاده شد. بدین منظور ابتدا شهر تهران به پنج منطقه شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تقسیم شد؛ سپس از هر منطقه سه مرکز مشاوره به شکل تصادفی و به قید قرعه انتخاب و بر اساس نرم افزار سمپل پاور ۳۰۰ زن انتخاب شدند. سپس پرسشنامه تعهد زناشویی آدامز و جونز (۱۹۹۷)، پرسشنامه الگوهای ارتباطی زوجین کریستنسن و سولاوای (۱۹۸۴)، و پرسشنامه هوش هیجانی بار-آن (۲۰۰۲) تکمیل و داده ها با استفاده از معادلات ساختاری اسمارت پلاس تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که الگوی ساختاری می تواند تعهد زناشویی را بر اساس الگوهای ارتباطی (۴۱/۰= β ، ۰۱/۰=P) با میانجی گری هوش هیجانی پیش بینی کند و از برازش مطلوبی برخوردار است. مسیر مستقیم الگوهای ارتباطی (۵۷/۰= β ، ۰۱/۰=P) و هوش هیجانی (۲۸/۰= β ، ۰۵/۰=P) بر تعهد زناشویی معنادار و مسیر غیرمستقیم نشان داد که الگوهای ارتباطی(۵۱/۰= β ، ۰۱/۰=P) با میانجیگری هوش هیجانی بر تعهد زناشویی شدت اثر مطلوبی داشته است. نتیجه گیری: برای انسجام و خلق رابطه زناشویی مطلوب، می توان با تقویت هوش هیجانی هریک از زوج ها، نوع سبک الگوهای ارتباطی و تقابل عناصر درون روانی آن ها، روابط زوج ها را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

تعهد زناشویی ، الگوهای ارتباطی ، هوش هیجانی