بررسی رابطه بین یادگیری سازمانی و رضایت شغلی کارکنان با استفاده از مدل معادلات ساختاری (مورد مطالعه کرمانشاه)

هدف این مطالعه بررسی رابطه بین یادگیری سازمانی و رضایت شغلی کارکنان با استفاده از مدل معادلات ساختاری (در دستگاه های دولتی کرمانشاه) ادارات دولتی شهر کرمانشاه است. روش مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری در این مطالعه کلیه ادارات دولتی شهر کرمانشاه است که از بین همه آن ها تعداد هشت اداره کل انتخاب و با استفاده از جدول نمونه گیری لین تعداد ۳۷۷ نفر برای مطالعه با استفاده از روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه بوده که روایی آن با استفاده از روایی سازه ای و به طور خاص با استفاده از تحلیل عاملی برآورد شد و برای سنجش پایایی ابزار پژوهش از آلفای کرونباخ استفاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS و Amos تحلیل شدند و آزمون هایی چون ماتریس هم بستگی، تحلیل واریانس برای فرضیه های پژوهش و رگرسیون و معادلات ساختاری برای آزمون مدل استفاده شد. نتایج حاصل از بررسی فرضیه های پژوهش نشان می دهد که بین یادگیری سازمانی و رضایت مندی شغلی رابطه مثبت و معناداری (۴۹۵/۰=r) وجود دارد و این نتیجه قابل تعمیم به کل جامعه آماری است. نتایج حاصل از رگرسیون نشان می دهد که بین میزان یادگیری سازمانی و رضایت شغلی هم بستگی بالایی وجود دارد، به طوری که مقدار T برای این متغیر برابر (۷۹/۹ T=) است. میزان ضریب تعیین برابر با ۲۴/۰ = به دست آمد. نتایج مدل ساختاری نشان می دهد که داده های گردآوری شده تا حد زیادی از مدل اندازه گیری و ساختاری حمایت می کنند. از طرفی شاخص های مربوط به برازش مدل نشان می دهند که مدل اندازه گیری این پژوهش از وضعیت قابل قبولی برخوردار است و بیشتر بارهای عاملی دارای تفاوت معناداری با صفر هستند. برآوردهای استاندارد برای ضرایب تاثیر و همچنین بارهای عاملی نشان می دهد که اثر مستقیم متغیر یادگیری سازمانی بر رضایت مندی کارکنان معنادار است.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، رضایت مندی شغلی ، مدل معادلات ساختاری ، یادگیری اجتماعی ، کرمانشاه