بررسی انتقال ژن گلوفوزینات از طریق غوطه ور سازی گل در سوسپانسیون اگروباکتریوم به گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)
محل انتشار: فصلنامه بیوتکنولوژی کشاورزی، دوره: 13، شماره: 2
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 306
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOAGK-13-2_004
تاریخ نمایه سازی: 11 مرداد 1400
چکیده مقاله:
هدف: از بین گیاهان روغنی سازگار با آب و هوای ایران، گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)از جایگاه ویژهای برخوردار است و سازگاری خوبی با مناطق کم آب دارد. گلرنگ به عنوان گیاه زراعی مدل با تنوع در اسیدهای چرب شناخته شده است. این گیاه با تحمل نسبتا بالایی که به شوری و خشکی از خود نشان می دهد و همچنین به علت دارا بودن روغنی مطلوب با بیش از ۹۰ درصد اسیدهای چرب غیراشباع، همواره به عنوان یک گیاه دانه روغنی مطلوب و با ارزش مطرح بوده است. از اینرو گلرنگ میتواند نقش مهمی در گسترش سطح زیر کشت گیاهان روغنی در کشور داشته باشد. ایران با آب و هوای متنوع، یکی از غنی ترین مناطق جهان از لحاظ ذخایر ژنتیکی گلرنگ به شمار میرود. با این حال کشت گلرنگ در کشور رواج چندانی نداشته و دلایل عمده آن به احتمال زیاد، عدم ترویج و عملکرد پائین دانهی ارقام آن است. در این پژوهش، به منظور بهینهسازی انتقال ژن به گیاه گلرنگ، برای اولین بار از روش غوطهور سازی گل در سوسپانسیون اگروباکتریوم حامل ژن گلوفوزینات استفاده شده است. در حقیقت دسترسی به ارقام مهندسی شده میتواند نقش مهمی در توسعه کشت این گیاه داشته باشد. مواد و روشها: در این مطالعه ۹ لاین بومی و غیر بومی گلرنگ که بر اساس صفات مختلف زراعی و فنوتیپی انتخاب شده بودند به صورت مجزا با استفاده از ناقل بیان کننده ژن گلوفوزینات، با به کار گیری روش غوطهور سازی گل در سوسپانسیون اگروباکتریوم با غلظت (OD۶۰۰ nm)۱ در حضور دو مقدار متفاوت از سیلوت-۷۷ مایه زنی شدند. نتایج: بررسیهای ژنومیک و توالییابی سنگر برای نسل T۱ با استفاده از آغازگرهای ژن مقاومت به گلوفوزینات نشان دهنده موفقیت انتقال ژن گلوفوزینات در گیاه گلرنگ از طریق غوطهور سازی گل بود. نتیجهگیری:از میان ۹ ژنوتیپ مورد مطالعه و ۱۷ گیاه ترنسفورم شده با استفاده از روش غوطهور سازی در مطالعه حاضر، ۳ گیاه ترنسفورم شده با تائید توالییابی به دست آمد که ۱ گیاهچه متعلق به ژنوتیپ محلی یزد، ۱ گیاهچه متعلق به ژنوتیپ محلی کرمان و ۱ گیاهچه متعلق به ژنوتیپ پائیزه۱۲ بود. هر سه گیاه با غلظت ۴۰ میکرولیتر از سیلوت-۷۷ تلقیح شده بودند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
لیدا سلطانی
بخش بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
مژگان شهریاری
فیزیولوژی ملکولی/ دانشکده زیست/دانشگاه فرایبورگ/آلمان
فرشاد رودبارکلاری
زیست شناسی ۳/ دانشکده زیست شناسی/ دانشگاه فرایبورگ
قاسم محمدی نژاد
دانشیار اصلاح نباتات، قطب علمی تنش های محیطی در غلات، دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :