اثربخشی زوج درمانی راه حل محور بر رضایت و سازگاری زناشویی زوجین

زمینه و هدف: درمان راه حل محور یکی از شاخه های رویکرد پست مدرن در حیطه خانواده درمانی و زوج درمانی است که با تمرکز بر یافتن راه حلها به درمان مشکلات می پردازد؛ پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی راه حل محور بر رضایت زناشویی و سازگاری زناشویی زوجین انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر نیمه تجربی با گروه آزمایش و گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون با پیگیری یک ماهه و جامعه آماری زوج هایی بودند که به دلیل عدم رضایت و ناسازگاری و مشکلات ارتباطی به مرکز مشاوره مهرآور واقع در منطقه ۲ شهر تهران در سال ۱۳۹۵ مراجعه کرده بودند. پس از غربالگری با پرسشنامه های رضایت زناشویی (فاورز و اولسون، ۱۹۹۳) و سازگاری زناشویی (اسپانیر، ۱۹۷۶)، ۲۰ زوج ناسازگاری به صورت هدفمند انتخاب و ۱۰ زوج در گروه آزمایش و ۱۰ زوج در گروه گواه به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایش، مداخله های ۸ جلسه ای زوج درمانی راه حل محور را به صورت گروهی دریافت و گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که زوج درمانی راه حل محور میزان رضایت زناشویی (۶۸/۱۰=F و ۰۰۲/۰=P) و سازگاری زناشویی (۵۸/۱۳=F و ۰۰۱/۰=P) را به طور معناداری افزایش می دهد و نتایج در مرحله پیگیری نیز پایدار بود (۰۵/۰=P). نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که زوج درمانی راه حل محور می تواند درمان مناسبی برای افزایش رضایت زناشویی و سازگاری زناشویی در زوجین باشد.

کلیدواژه ها:

Couple Therapy ، Solution-Oriented ، Marital Satisfaction ، Marital Adaptation ، زوج درمانی ، راه حل محور ، رضایت زناشویی ، سازگاری زناشویی