اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر شفقت بر پرخاشگری و عزت نفس نوجوانان دختر

هدف اصلی این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر شفقت بر پرخاشگری و عزت نفس نوجوانان دختر بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون-پیگیری همراه با یک گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان متوسطه اول آموزش وپرورش فلاورجان در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بود که تعداد ۴۸ نفر از آنها با در نظر گرفتن ریزش احتمالی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هرکدام (۲۴ تقسیم شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری((۱۹۹۲ و پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت((۱۹۶۷ استفاده شد. برنامه آموزشی شفقت محور در طی ۱۲ جلسه۹۰ دقیقه ای، هفته ای ۲ بار به صورت آنلاین بر روی شرکت کنندگان گروه آزمایش اجرا گردید؛ درحالیکه در این مدت گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. بعد از مدت یک ماه مرحله پیگیری بر روی هر دو گروه انجام شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۲ به روش تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل گردید. نتایج نشان داد که آموزش گروهی مبتنی بر شفقت بر پرخاشگری و عزت نفس نوجوانان دختر موثر بوده است و این اثر در مدت زمان پایدار بوده است.

کلیدواژه ها:

آموزش شفقت محور ، عزت نفس ، پرخاشگری.