اثربخشی روش تدریس مشارکتی بر میزان پیشرفت تحصیلی درس علوم تجربی دانش آموزان پسر ششم ابتدایی شهر شیراز

هدف پژوهش حاضر اثربخشی روش تدریس مشارکتی بر میزان پیشرفت تحصیلی درس علوم تجربی دانش آموزان پسر متوسطه اول شیراز بود. این تحقیق با استفاده از روش نیمه تجربی از نوع طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفته است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموز ان پسر اول متوسطه اول ناحیه دو شیراز در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بود. برای انتخاب حجم نمونه، از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای استفاده شد. برای تدریس روش آموزش مستقیم درس علوم تجربی، کلاسی تحت عنوان گروه کنترل به تعداد ۳۲ نفر و کلاس دیگر برای تدریس روش کاوشگری به عنوان گروه آزمایش به تعداد ۳۲ نفر انتخاب شدند. برای اندازه گیری میزان یادگیری گروه ها از چک لیست محقق ساخته استفاده شد. برای تایید روایی این چک لیست از نظرات و قضاوت اساتید علوم تربیتی استفاده شد و ضریب پایایی آن بر اساس آلفای کرونباخ ۰/۸۹ بدست آمد. فصل چهارم کتاب علوم ششم طی چهار جلسه در گروه کنترل با روش آموزش مستقیم و در گروه آزمایشی با روش مشارکتی تدریس شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد اثر بخشی روش مشارکتی بیشتر از روش مستقیم بوده است. تاثیر روش تدریس مشارکتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در بعد مهارتی تاثیر معنادار داشت.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، مشارکتی ، پیشرفت تحصیلی ، علوم تجربی ،