آزمون نقش میانجی توانمندسازی روان شناختی در ارتبا بین برنامه ریزی مسیر شغلی با رشد حرفه ای

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای در تعامل بین برنامه ریزی مسیر شغلی با رشد حرفه ای انجام شده است. روش تحقیق، توصیفی و طرح پژوهشی همبستگی با رویکرد تحلیل مسیر می باشد. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شرک فن آوری آزمایشگاهی می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم هر طبقه ۱۶۷ نفر به عنوان نمونه آماری جهت مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده های پژوهش از سه پرسشنامه استاندارد برنامه ریزی مسیر شغلی، توانمندسازی روان شناختی و رشد حرفه ای استفاده شد. داده های تحقیق پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزارهای آماری LISREL, SPSS تحلیل شدند. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که: اثر مستقیم برنامه ریزی مسیر شغلی بر توانمندسازی روان شناختی مثبت و معنی داری می باشد. اثر مستقیم این متغیر بر رشد حرفه ای نیز مثبت و معنی دار می باشد. اثر مستقیم احساس شایستگی از ابعاد توانمندسازی روان شناختی بر رشد حرفه ی مثبت و معنی دار می باشد. اما اثر غیر مستقیم برنامه ریزی مسیر شغلی بر روی رشد حرفه ای با میانجی گری توانمندسازی روان شناختی مثبت و معنادار نمی باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی مسیر شغلی ، رشد حرفه ای ، توانمندسازی روانشناختی ، کارکنان