اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر تحمل پریشانی و اضطراب درد در افراد مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر

مقدمه سندروم روده تحریک پذیر علاوه بر مشکلات جسمانی، می تواند فرایندهای شناختی، هیجانی و روان شناختی بیماران را نیز متاثر سازد که ضروری است با بکارگیری درمان های روان شناختی مناسب نسبت به کاهش این آسیب ها اقدام شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر اضطراب درد و افسردگی در افراد مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر انجام گرفت. روش کار پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش مردان و زنان مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر مراجعه کننده به متخصص­های گوارش در شهر همدان در سه ماهه تابستان سال ۱۳۹۸ بود. در این پژوهش تعداد ۳۰ بیمار مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه­های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه ۱۵ بیمار). گروه آزمایش مداخله رفتاردرمانی دیالکتیک (لینهان، ۲۰۰۴) را طی دو و نیم ماه در ۱۰ جلسه ۷۵ دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب درد (مک کراکن و همکاران، ۱۹۹۲) و افسردگی (بک و همکاران، ۱۹۹۶) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نتایج نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیک بر اضطراب درد و افسردگی در افراد مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر تاثیر معنادار دارد (p<۰/۰۰۱). نتیجه گیری بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که رفتاردرمانی دیالکتیک با بهره گیری از تکنیک های تحمل پریشانی، پذیرش و خودنظم جویی هیجانی می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت کاهش اضطراب درد و افسردگی در افراد مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر مورد استفاده گیرد.

کلیدواژه ها:

رفتاردرمانی دیالکتیک ، اضطراب درد ، افسردگی ، سندروم روده تحریک پذیر