الگوی اولویت بندی عملگرهای سرویس در معماری سیستم های حمل و نقل هوشمند برای شهرهای کشور

در حمل و نقل هوشمند نبود استراتژی واحد منجر به ناهماهنگی جهت گیری دستگاه های تاثیرگذار بر این بخش و نهایتا افت کارایی و بهره وری خواهد شد. بنابراین مو ضوع اولویت بندی پروژه ها، به دلیل محدودیت منابع که مهمترین آن منابع مالی، نیروی انسانی، تجهیزات و زمان است، ضروری می باشد. به طور کلی سازمان ها برای بقا در بازارهای تجاری، چشم انداز و اهداف بلند مدت خود را در قالب انتخاب درست پروژه ها و اجرای موثر آنها دنبال می کنند. بنابراین انتخاب پروژه در سازمان های پروژه محور یک تصمیم حیاتی و دینامیک است. در این پژوهش با در نظر گرفتن مشکلات و نیازهای حمل و نقلی درون شهری و استفاده از پرسشنامه هایی که توسط خبرگان امر تکمیل شده است و با توجه به اهداف تعیین شده برای حمل و نقل هوشمند و تاثیر هر یک از این اهداف بر تحقق عملگرهای سرویس به اولویت بندی عملگرهای سرویس با استفاده از روش تاپسیس پرداخته می شود. با توجه به نتایج بدست آمده از این پژوهش، عملگرهای سرویس مدیریت تصادفات و سوانح، مدیریت داده های تصادفات و اعمال قانون بیشترین اولویت را در میان سایر عملگرها دارند. این امر نشاندهنده نیاز به برنامه ریزی و اقدام مقت ضی جهت مدیریت ایمنی و بحران در معابر درون شهری کشور داشته و افزایش ایمنی کاربران در معابر را در پی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

سیستم های حمل و نقل هوشمند ، عملگرهای سرویس ، اولویت بندی عملگرهای سرویس ، روش تاپسیس