ارزیابی ریسک ساختمان های سبز با استفاده از رویکرد ترکیبی دیمتل و فرآیند تحلیل شبکه ای

صنعت ساخت و ساز سبز در پی توسعه شهرنشینی، رشد جمعیت جهان و افزایش تقاضا برای سازه هایی با پایداری بیشتر و سازگار با محیط زیست به وجود آمده است و با توجه به مزایایی نظیر صرفه جویی در مصرف انرژی و منابع، انتشار کمتر گازهای گلخانه ای و بهینه سازی سلامت ساکنین ساختمان به سرعت گسترش یافته است. توسعه و برنامه ریزی شهری مبتنی بر ساختمان های سبز نسبت به ساختمان های عادی بسیار پیچیده تر است و به همین دلیل برنامه ریزی دقیق و جامع برای شناسایی عوامل ایجاد ریسک در موفقیت پروژه های ساختمان های سبز ضروری به نظر می رسد. این پژوهش با هدف شناسایی و ارزیابی ریسک ساختمان های سبز بر اساس یک مطالعه موردی در شهر شیراز انجام شده است. در این راستا، بر اساس نظرات تیم خبرگان متشکل از مهندسین مشاور، طراحان، مجریان، پیمانکاران و همچنین پیشینه پژوهش، ۱۷ عامل به عنوان مهم ترین عوامل در ریسک ساختمان های سبز شناسایی و در پنج گروه سیاست ها و استانداردها، عوامل اقتصادی، عوامل زیست محیطی، عوامل مدیریتی و عوامل فنی و کیفیت طبقه بندی شده است. ارتباط بین عوامل ریسک و زیرمعیارهای آن با روش دیمتل بررسی و سپس با استفاده از روش فرآیند تحلیل شبکه ای(ANP) رتبه بندی عوامل ریسک صورت گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که قوانین دولتی و مراحل تصویب پیچیده، تاخیر پروژه، فقدان بیمه خاص برای مراحل ساخت ساختمان سبز و عدم برآورد دقیق میزان بازده سرمایه گذاری به ترتیب از مهم ترین عوامل ریسک در ساختمان های سبز است که باید طراحان سیستم شهری با تمرکز بر آن ها، موفقیت صنعت نوظهور ساخت و ساز سبز در شهرها را افزایش دهند.

کلیدواژه ها:

ساختمان سبز ، محیط زیست ، ارزیابی ریسک ، رویکردهای تصمیم گیری چندمعیاره