بررسی تغییرات دمای ایران در اثر تغییر اقلیم

در این پژوهش اثر تغییر اقلیم بر دمای آینده (۲۰۴۰-۲۰۲۱) در ایران بررسی شده است. به این منظور نتایج سه مدل گردش عمومی (GCM) به نام ­های GFDL-ESM۲M، HadGEM۲-ES و IPSL-CM۵A-LR و برای دو سناریو انتشار گازهای گلخانه ­ای RCP۲.۶ و RCP۸.۵ تحلیل شد. برای ریزمقیاس ­نمایی و تصحیح سوگیری از مدل CCT و داده­های دمای کمینه روزانه و دمای بیشینه روزانه (۲۰۱۹-۱۹۸۶) استفاده شد. کاهش دما در میانگین وزن دار سالانه هیچ کدام از سناریوهای بررسی شده، رخ نداده است. بیش ترین افزایش میانگین وزن دار سالانه دما برابر ۱/۳ درجه سانتی گراد  و بیش ترین افزایش دمای فصلی مربوط به تابستان (۵/۸ درجه سانتی گراد) مربوط به سناریو RCP۸.۵ در مدل HadGEM۲-ES است. همین طور، بیشینه کاهش دما در فصل زمستان (۲/۱ درجه سانتی گراد) تحت شرایط سناریو RCP۲.۶ و مدل GFDL-ESM۲M رخ داده است. با توجه به اقلیم ایران که اغلب مناطق آن خشک است، در پی این افزایش دما حتی در شرایط خوش بینانه (RCP۲.۶)، کشور نیازمند برنامه مدیریت جامع منابع آب و دید بلندمدت مدیران و مسئولان ذیربط می ­باشد. افزایش دما موجب چالش­ هایی از جمله مسائل کشاورزی، امنیت غذایی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، بین ­الملل و ... می شود.

کلیدواژه ها:

ایران ، RCP۸.۵ ، RCP۲.۶ ، GCM