تاثیر اندازه دولت بر سرمایه اجتماعی در استان های ایران

پژوهش حاضر با استفاده از داده های ترکیبی استان های ایران طی دوره ی زمانی ۱۳۹۲-۱۳۸۵، به بررسی تاثیر اندازه دولت (سهم مخارج مصرفی و عمرانی دولت از تولید ناخالص داخلی) بر سرمایه اجتماعی پرداخته است. در این راستا، بر اساس رهیافت پاتنام و کلمن برای اندازه گیری سرمایه اجتماعی در استان های کشور، سه سطح مشارکت، اعتماد و انسجام درنظر گرفته و به منظور ترکیب شاخص های مورد استفاده در این سطوح، از روش تحلیل عاملی استفاده شده است. برآورد الگو ها نیز با استفاده از تحلیل های هم جمعی ترکیبی و روش گشتاورهای تعمیم یافته انجام شده است. نتایج نشان می دهد که سهم مخارج مصرفی و عمرانی دولت از GDP و مجموع این دو سهم، اثر منفی و معناداری بر سرمایه اجتماعی در استان های ایران داشته است. بنابراین، یکی از راه های تقویت سرمایه اجتماعی در استان های کشور، اصلاح فعالیت های دولت است. 

کلیدواژه ها:

اندازه دولت ، سرمایه اجتماعی ، مخارج مصرفی دولت ، مخارج عمرانی دولت ، روش گشتاورهای تعمیم یافته