آینده پژوهی در مدیریت

آینده پژوهی به عنوان یک علم و هنر در خدمت بسیاری از تحقیقات علمی قرار گرفته و از همین رو با کاربری میان رشته ای خود به مطالعات و پژوهش در آینده می پردازد. این دانش به شدت تحت تاثیر نگرش متولیان و متصدیان پژوهشی خود قرار دارد که هر کدام به فراخور برداشت های گوناگون خود، از آن بهره مند می شوند. قلمروی این علم، همه عرصه های معرفت نظری و تکاپوهای عملی آدمی را در می نوردد و نتایج حاصل از آن می تواند تاثیرات گسترده ای در هر یک از این عرصه ها داشته باشد. هرچند که هر نوع پیش بینی می تواند غلط از آب درآید، ولی این مطلب نباید باعث شود که تلاش علمی و عقلانی برای مطالعه آینده صورت نگیرد و برنامه ریزی فقط بر اساس تجربه های قبلی یا سلیقه شخصی انجام گیرد. برنامه ریزی سناریو روشی برای بهبود تصمیم گیری در برابر آینده های ممکن و محتمل است. برنامه ریزی سناریو یک ابزار آینده پژوهی موثر است که برنامه ریزان را قادر می سازد که آنچه اتفاق افتادنش محتمل است و آنچه اتفاق افتادنش غیر محتمل است را مورد بررسی قرار دهند. مدیریت امروزی باید نقاط بحرانی برنامه های خود را درک کند و عوامل اثر گذار خارجی و داخلی حوزه خود را بشناسد، در حقیقت باید برای برنامه های خود، افق برنامه ریزی و زمان بندی تعیین کند و کن ش های در طول اجرای برنامه ممکن است آن را منفی اثر گذار را که احتمال دچار بحران سازند، شناسایی و واکنش های خنثی کننده آن ها را پیش واکنش نشان دهند و از این بینی کند تا در هنگام بروز هریک، سریعا طریق اجرای برنامه های خود را پایدار و پویا نگه دارد. نتایج نشان می دهد که مدیران در آینده نگری سازمان های خود به ترتیب ابعاد آینده نگری مشارکتی، آیند ه نگری تحلیلی و آینده نگری نظری را بکار می گیرند، همچنین علاوه بر وجود رابطه معنی دار بین این ابعاد با پیشرفت عملکرد سازمان، هریک از این ابعاد توانایی پیش بینی پیشرفت عملکرد سازمان را دارا می باشند .

کلیدواژه ها:

آینده پژوهی ، آینده نگری ، سناریو