بررسی نقش واسطه گری مالی بانک های عضو بورس اوراق بهادار تهران و عوامل موثر بر آن

کارکرد و اهمیت بانک ها در اقتصاد کشور به علت ماهیت کار آن ها بسیار بالا است و اگر بانک ها نقش خود را به درستی انجام ندهند و نتوانند پاسخگوی سرمایه گذاران و ذی­نفعان باشند، باعث ایجاد بحران اقتصادی خواهند شد. تعیین و مدیریت ایجاد نقدینگی بانک ها و به­خصوص شناخت عواملی که بر روی این نوع نقدینگی بانک ها می­گذارند می تواند کمک بسزایی به مقامات ناظر برای پیش­برد اهداف و پیشگیری از ایجاد ورشکستگی بانک ها کند؛ ازاین رو پژوهش حاضر به دنبال محاسبه شاخص ایجاد نقدینگی و بررسی عوامل موثر بر ایجاد نقدینگی بانک های عضو «بورس اوراق بهادار تهران» طی سال های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۵ است. بدین منظور نمونه ای متشکل از ۸ بانک عضو بورس انتخاب و شاخص ایجاد نقدینگی هر یک محاسبه شد. در ادامه با استفاده از مدل رگرسیونی چند­متغیره، روابط متغیرها بررسی شد. نتایج پژوهش نمایانگر عملکرد ضعیف در ایجاد نقدینگی و وجود ارتباط معنادار و مستقیم بین متغیرهای اندازه بانک، نسبت کل وام به کل سپرده ها و نسبت آنی با شاخص ایجاد نقدینگی بانک های عضو نمونه آماری است و رابطه بین تغییرات شاخص بازار سهام و ایجاد نقدینگی بانک ها معکوس ارزیابی شد و می توان بیان کرد که با رونق بازار سرمایه، نرخ های سپرده بانکی جذابیت خود را نزد سرمایه گذاران از دست می دهند که به کاهش سپرده ها نزد بانک منجر می شود و درنتیجه ایجاد نقدینگی بانک ها به علت کاهش منابع در­دسترس کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

شاخص خلق نقدینگی ، تغییرات شاخص بازار سهام ، اندازه بانک ، نسبت آنی ، واسطه گری مالی