بررسی اثرات مخرب گردشگری روستای در حوزه فرهنگی و زیست محیطی در مناطق روستایی (مطالعه موردی: دهستان احمد آباد، بخش تخت سلیمان، شهرستان تکاب، استان آذربایجان غربی)

گردشگری روستایی به عنوان یکی از راه کارهای مهمی هست که می تواند نقش مهمی در جهت توسعه پایدار روستایی ایفا نماید و ارتباط تنگاتنگی به بخش های مختلف روستایی از جمله بخش های اقتصادی، فرهنگی، زیست محیطی و اجتماعی دارد و در مقابل نیز اگر مدیریت علمی و هدفمند پشتوانه گردشگری روستایی نباشد می تواند اثرات زیانباری در جامعه روستایی به ویژه در حوزه فرهنگ و محیط زیست بگذارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات مخرب گردشگری روستایی در حوه های فرهنگی و زیست محیطی مناطق روستایی دهستان احمدآباد از توابع بخش تخت سلیمان شهرستان تکاب می باشد. روش تحقیق در این پژوهش از ترکیب روش های اسنادی و پیمایشی جمع آوری اطلاعات با استفاده از تکنیک مصاحبه حضوری مستقیم و تکمیل پرسشنامه صورت گرفته است. جامعه آماری تحقیق ساکنان ۳ روستای قینرجه، احمدآباد علیا و آق اطاق از دهستان احمدآباد که منطقه گردشگری می باشد بر حسب قواعد نمونه گیری تصادفی انجام پذیرفته است. برای تجزیه و تحلیل روابط بین متغیرها از آزمون های t تک نمونه ای و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. نتایج تحقیقات نشان می دهد در مدل برازش رگرسیونی، ضریب تعیین برابر با (۰.۸۳۵)، و در سطح ۹۹ درصد معنادار بوده است که نشان دهنده ی اثرات معکوسی گردشگری روستایی بر ابعاد متغیرهای مستقل تحقیق داشته است. مقادیر ß در فرهنگی (۰.۰۴۳) و محیطی (۰.۰۵۴) می باشد. اگر مسئولین امر برنامه ریزی های دقیق و اصولی طرح ننمایند گردشگری روستایی به دلیل ظرفیت های بالا اشتغال و درآمدزایی می تواند اثرات منفی در منطقه داشته باشد و موجب خسارت های فرهنگی و زیست محیطی در منطقه ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

گردشگری روستایی ، آثار فرهنگی ، آثار زیست محیطی ، اثرات مخرب ، احمد آباد