بررسی اثربخشی روان نمایشگری (سایکودراما) بر افزایش عزت نفس و بخشودگی دختران نوجوان دارای والدین طلاق گرفته

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روان­ نمایشگری بر افزایش عزت­ نفس و بخشودگی دختران نوجوان دارای والدین طلاق گرفته بود. این پژوهش یک مطالعه­ با پیش ­آزمون، پس ­آزمون و آزمون پیگیری با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق متشکل از کلیه نوجوانان دختر سنین ۱۴ تا ۱۷ سال است که والدین­شان طلاق گرفته و تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی استان تهران قرار دارند.   تعداد ۲۴ نفر از این نوجوانان با روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب و به­صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. آزمون بخشودگی موگر و عزت­ نفس الیس­ پوپ به عنوان پیش­ آزمون برای هر دوگروه اجرا شد. برای گروه آزمایش، مداخله روان­ نمایشگری به مدت ۱۰ جلسه­ حداکثر ۲ ساعته، هفته­ ای دو مرتبه انجام شد و گروهکنترل در این مدت هیچ مداخله­ ای دریافت ننمود. بعد از اتمام جلسات، و یک ماه پس از آن، هر دو آزمون مجددا برای هر دو گروه اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ ها از تحلیل واریانس با اندازه های مکرر استفاده شد. نتایج نشان دادند که کاربرد روش روان­ نمایشگری باعث افزایش نمرات عزت­ نفس کلی و بخشودگی، و خرده­مقیاس ­های عزت­ نفس خانوادگی، اجتماعی، جسمانی و عمومی شده و تاثیریبر عزت­ نفس تحصیلی نداشت.