مدل سازی تاثیر راهبردهای انگیزشی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان آموزش از دور

این پژوهش به منظور بررسی اثرات مستقیم و غیر مستقیم مولفه ­های انگیزشی بر پیشرفت تحصیلی یادگیرندگان سیستم آموزش از دور انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان ترم سوم و بالاتر دانشگاه پیام نور در نیمسال دوم سال تحصیلی ۸۹ ۱۳۸۸ تشکیل میداد که در سراسر کشور در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا  در رشتههای مختلف مشغول تحصیل بودند. روش نمونهگیری از نوع خوشه­ای چند مرحله­ای بود. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی مورگان، با در نظر گرفتن خطای ۰۵/۰ = α و خوشه­ای بودن روش نمونه­گیری برابر ۴۷۶ نفر محاسبه شد که به ترتیب از دانشگاه­ پیام نور استان تهران، استان گیلان و استان اردبیل، ۲۸۳ نفر معادل ۵۹ درصد ، ۱۱۸ نفر معادل ۲۵ درصد و ۷۵ نفر معادل ۱۶ درصد انتخاب شدند. روش پژوهش از نوع مطالعات توصیفی همبستگی بود. برای جمعآوری داده­ها، بخشی از پرسشنامه راهبردهای انگیزش برای یادگیری (MSLQ) ساخته پینتریچ، اسمیت، گارسیا، و مک­کیچی مربوط به مقیاس انگیزش استفاده شد. پایایی پرسشنامه در این مطالعه با روش آلفای کرونباخ برابر ۸۶/۰ محاسبه شد. همچنین نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که بارهای عاملی گویه­های پرسشنامه در تبیین مولفه­ها از نظر آماری معنادار هستند. یافته ­های پژوهش نشان داد که مدل پژوهش، ۵۶ درصد واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین میکند. بالاترین ضریب مسیر بین خودکارامدی و جهت­گیری درونی هدف ( ۹۶/۰ = β، ۵/۱۴ = t، ۰۱/۰ < P)؛ پس از آن بین اضطراب امتحان و جهتگیری بیرونی هدف ( ۷۸/۰ = β، ۳/۸ = t، ۰۱/۰ < P) به دست آمد. اما ضریب مسیر محاسبه شده بین جهت­گیری بیرونی هدف و پیشرفت تحصیلی ( ۰۲/۰- = β، ۴۱/۰- = t، ۰۵/۰ > P) معنادار نبود.

کلیدواژه ها:

آموزش از دور ، انگیزه ، جهت گیری درونی هدف ، خودکارامدی ، پیشرفت تحصیلی