بررسی پتانسیل انرژی های نو و تجدید پذیر در کشورهای ترکیه و ایران

استفاده از انرژی های تجدید پذیر دارای سابقه ای طولانی است. به عنوان مثال زیست توده برای گرم کردن و پخت و پز و باد برای آبیاری مزارع و در آسیاب های بادی در طی قرون متمادی کاربرد داشته اند. ولیکن، امروزه دسترسی به انرژی های پاک داخلی و تجدید پذیر بدلیل برخورداری از دو ویژگی ممتاز « منابع نامحدود» و «نداشتن اثرات مخرب زیست محیطی» به عنوان یک عامل کلیدی برای زندگی آینده بشر امری اجتناب ناپذیر است و تمام ملت ها ، بدون در نظر گرفتن سطح توسعه سافتگی آن ها، تلاش می کنند میزان بکارگیری انرژی های تجدید پذیر را گسترش دهند و از این منابع به صورتی موثر بهره مند شوند. در این میان، اگرچه ایران به سبب موقعیت جغرافیایی خود دارای ذخایر قابل توجهی از منابع انرژی تجدید پذیر است ولی میزان استفاده ی واقعی از این منابع بسیار کم است. با در نظر گرفتن این حقیقت که منابع فسیلی محدود هستند و از سوی دیگر افزایش مصرف انرژی های فسیلی و روند صعودی انتشار آلایندگی های این نوع انرژی، موجب افزایش آلودگی محیط زیست می شود، تغییر تدریجی استفاده از سوخت های فسیلی به انرژی های تجدید پذیر موثرترین راه حل برای تامین انرژی پایدار و مطمئن در ایران است. لذا در این مقاله به بررسی پتانسیل های انرژی نو و تجدید پذیر در کشورهای ترکیه و ایران پرداخته شده و در نهایت نسبت به ارائه راهکارهای مناسب جهت توسعه بکارگیری انرژی های نو و تجدید پذیر در سطح کشور اقدام می شود.

کلیدواژه ها:

انرژی های نو و تجدید پذیر ، چالش ها و راهکارها ، ترکیه ، ایران