نقد جامعه شناسانه ی سرمایه های شخصیت های زن در رمان نیمه ی غایب بر اساس نظریه ی انواع سرمایه ی پیر بوردیو

محور این مقاله نقد جامعه شناسانه ی رمان معاصر بر اساس نظریه ی انواع سرمایه ی پیر بوردیوی فرانسوی( ۱۹۳۰- ۲۰۰۲ ) است. بوردیو ایده ی مارکسیستی سرمایه ی اقتصادی را به انواع دیگر مبادلات در فضای اجتماعی تعمیم می دهد. او انواع  قابلیت های افراد را که برای آنان قدرت خرید موقعیت های مختلف مادی و معنوی ایجاد می نماید، سرمایه ی اجتماعی، سرمایه ی فرهنگی و سرمایه ی نمادین می نامد. بر این اساس در این مقاله به بازنمایی انواع سرمایه ی زنان در رمان نیمه ی غایب حسین سناپور می پردازیم و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی و روایت­شناسی نشان می­دهیم که در این رمان زنان چه استراتژی­هایی برای تولید و بازتولید، انباشت و حفظ سرمایه ها  بر می­گزینند و در چه مواردی  سرمایه های  منفی، «حفره­های ساختاری» و «تله­های اجتماعی» مانع قدرت گرفتن آنان در میدان رقابت می گردند.بررسی جامعه شناسانه ی سرمایه های زنان در رمان نیمه ی غایب  به بازتولید جایگاه فرودستی شخصیت های داستانی زن  در میدان های مختلف می پردازد، شیوه های گوناگون سرمایه های منفی و ضعف انواع سرمایه های این شخصت ها را نمایان می کند، از روابط محدود و غیر مولد شان به عنوان سرمایه ی اجتماعی ناکارآمد پرده برمی دارد، سوژه ی منفعل اقتصادی بودن زنان داستان را آشکار می سازد،  سرمایه های فرهنگی پنهان و عینیت نیافته ی شان را معرفی می کند و فقر سرمایه ی نمادین آنان را بر ملا می نماید.

کلیدواژه ها:

جامعه شناسی ادبیات ، انواع سرمایه ی پیر بوردیو ، زنان ، حسین سناپور ، نیمه ی غایب