بررسی تاثیر عصاره آبی دو گیاه Artemisia sieberi Besser و Scrophularia striata Boiss. بر رشد لیشمانیا ماژور در شرایط In vitro

لیشمانیازیس جلدی یک بیماری عفونی آندمیک و از معضلات مهم بهداشتی در بسیاری از کشورها ازجمله ایران می باشد. به دلیل عدم وجود واکسن موثر بروز بیماری در اکثر نقاط دنیا رو به افزایش است. استفاده از ترکیب های آنتی موان پنج ظرفیتی به عنوان داروهای خط اول درمان، همراه با محدودیت ها و عوارض جانبی متعددی می باشد. از این رو نیاز به ساخت داروهای جدید ارزان، قابل دسترس و با عوارض کم جهت جایگزینی ترکیب های شیمیایی موجود کاملا احساس می گردد. داروهای با منشا گیاهی می تواند به مرور جایگزین مناسبی باشد. به همین منظور در پژوهش حاضر، تاثیر دو گیاه بومی درمنه Artemisia sieberi Besser و تشنه داری Scrophularia striata Boiss. بر رشد لیشمانیا ماژور در شرایط In vitro مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور غلظت های مختلف عصاره آبی گیاه درمنه و تشنه داری در شرایط In vitro روی رشد پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور در داخل پلیت و رشد آماستیگوت ها در ماکروفاژها مورد بررسی قرار گرفت. طبق یافته های این بررسی، پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور در محیط کشت RPMI تحت تاثیر غلظت های ۲۰% و ۲۵% درمنه، در همان روز اول به طور کامل از بین رفتند. در حالی که تشنه داری در غلظت ۲۵% و در روز سوم باعث مرگ انگل گردید. کاهش رشد انگل در محیط کشت RPMI تحت تاثیر درمنه در هر ۳ غلظت به طور معنی داری بیشتر از تشنه داری بود. غلظت های ۲۰% درمنه در روز دوم و غلظت ۲۵% تشنه داری در روز سوم باعث از بین بردن کامل آماستیگوت های لیشمانیا ماژور درون ماکروفاژ گردید.

کلیدواژه ها:

عصاره آبی ، تشنه داری (Scrophularia striata Boiss.) ، درمنه (Artemisia sieberi Besser) ، لیشمانیا ماژور