اثر عصاره هیدروالکلی دارچین Cinnamomum zeylanicum Nees بر تعداد سلولهای اسپرماتوسیت و اسپرماتوزوآ در موش آزمایشگاهی

دارچین گیاهی با نام علمی Cinnamomum zeylanicum Nees و متعلق به خانواده برگ بوها (Lauraceae) است. این گیاه اثرهای درمانی زیادی دارد که یکی از مهمترین آنها افزایش میل جنسی می باشد. در این تحقیق اثر عصاره دارچین بر ساختار بافت بیضه و تعداد سلول های جنسی در موشهای کوچک آزمایشگاهی (گونه Balb/C) بررسی شد. ابتدا نمونه ها به صورت کاملا تصادفی در ۶ گروه (چهار گروه تیمار و دو گروه کنترل و Placebo) و هر گروه شامل هشت نمونه تقسیم و کلیه نمونه ها در شرایطی یکسان نگهداری شدند. عصاره هیدروالکلی دارچین در دوزهای مختلف (۵۰ ،۱۰۰، ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در مدت ۴۸ ساعت) تهیه و به روش درون صفاقی به مدت ۲۰ روز به گروههای تیمار تزریق شد. از نرمال سالین و اتانل نیز جهت تزریق به گروه Placebo (دوز صفر) استفاده گردید. مهمترین عواملی که مورد بررسی قرار گرفت، عبارت از: تغییر وزن بیضه ها، تغییرات بافتی احتمالی در تعداد اسپرماتوسیتها و تغییر در تعداد سلولهای جنسی در مقایسه با گروه شاهد بودند. شمارش اسپرماتوسیت های اولیه و بررسی تغییرات بافتی با استفاده از مقاطع تهیه شده از لوله های اسپرم ساز به وسیله میکروسکوپ نوری انجام شد. تعداد اسپرماتوزوئیدها نیز با استفاده از لام هموسیتومتر و ریزنگار میکروسکوپی شمارش و مقایسه گردید. پس از تحلیل نتایج تفاوت معنی داری میان وزن بیضه ها در هیچ یک از گروهها مشاهده نگردید. در مشاهده مقاطع بافتی لوله های اسپرم ساز و بررسی ویژگیهای بافتی تفاوت محسوسی میان گروههای تجربی و گروه کنترل دیده نشد. میزان اسپرماتوسیت های اولیه و اسپرماتوزوئیدها در دوزهای ۱۰۰، ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم نسبت به سایر گروهها تفاوت معنی دار داشت. یافته های این مطالعه نشان دهنده تاثیر مثبت عصاره دارچین بر سیستم تولید مثل جنس نر به دلیل افزایش معنی دار در تعداد سلولهای جنسی می باشد.

کلیدواژه ها:

دارچین (Cinnamomum zeylanicum Nees) ، سیستم تولید مثل ، اسپرماتوسیت اولیه ، اسپرماتوزوئید ، موش کوچک آزمایشگاهی