پتانسیل ها و موانع توسعه فیزیکی شهر رودبار با رویکرد دورسنجی و GIS

زمینه و هدف : توسعه فیزیکی شهرها در تمام دنیا تحت تاثیر جغرافیای طبیعی آن و دخالت های انسانی می باشد. تجزیه تحلیل دادهای جغرافیایی بدون استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی وداده های ماهواره ای دشوار و در حالت پیچیده  غیرممکن است. در این پژوهش پتانسیل ها و موانع توسعه فیزیکی شهر رودبار با رویکرد دورسنجی و GIS مورد بررسی قرار گرفت. روش بر رسی : ابتدا در سیستم اطلاعات جغرافیایی و استفاده از متغیرهای شیب، جهت شیب، کاربری اراضی, خطوط انتقال نیرو، رود، جاده و ریل، گسل و نقاط روستایی در محیط نرم افزارArcGIS  و روش تلفیقیAHP-FUZZY به مکان یابی نقاط مستعد شهری  پرداخته شد.و خروجی در قالب یک نقشه حاصل از AHP  و همپوشانی فازی به پنج گروه دارای پتانسیل خیلی خوب، خوب، متوسط، ضعیف و خیلی ضعیف استخراج گردید. برای گسترش فیزکی شهر با استفاده از سنجش ازدور به صورت تفسیر چشمی بر روی تصاویر گوگل ارث در سال ۲۰۱۶ و برای سال های ۲۰۱۶، ۲۰۰۹، ۲۰۰۴ برای ۱۲ سال به صورت خروجی یک نقشه دست آمد و در آخر به مقایسه نتایج به دست آمده از سیتم اطلاعات جغرافیایی و تفسیر چشمی پرداخته شد. یافته ها :یافته های به دست آمده از روش تلفیقیAHP-FUZZY نشان می دهد ۶/۹۵ درصد از منطقه مورد مطالعه دارای پتانسیل خیلی ضعیف, ۵۲/ ۱درصد  دارای پتانسیل ضعیف, ۱۷/۱ درصد دارای پتانسیل متوسط ,۱۲/۱ درصد دارای پتانسیل خوب و ۶۹/۰ درصد دارای پتانسیل خیلی خوب می باشد.و یافته های به دست آمده از روش تفسیر چشمی در مدت ۱۲ سال نشان می دهد  توسعه شهر فقط مسکن مهر می باشد. بحث و نتیجه گیری : با توجه به یافته های به دست آمده از روش تلفیقیAHP-FUZZY و سنجش از درو و روی هم گذاری این یافته ها به این نتیجه رسیدیم که  اکثر ساخت وسازهای شهر رودبار در نقاط غیر مستعد ساخته شده است و این شهر تحت تاثیر عوامل طبیعی و اجتناب ناپذیر ازجمله شیب تند, گسل فراوان, رودخانه دائمی سفیدرود و کاربری اراضی که بیشتر آن باغ و جنگل و زمینهای کشاورزی می باشد، قرارگرفته و مانع توسعه فیزیکی آن شده است .

کلیدواژه ها:

توسعه فیزیکی شهری ، تصمیم گیری چند معیاره ، فازی