تاثیر پروبیوتیک پدیوکوکوس اسیدلاکتیک و پری بیوتیک مانان الیگوساکارید و بتاگلوکان بر پارامترهای ایمنی قزل آلا و بقا در برابراسترپتوکوکوس اینائی

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 240

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_VTJ-34-3_005

تاریخ نمایه سازی: 18 مهر 1400

چکیده مقاله:

پروبیوتیک ها سلول های میکروبی هستند که به طریقی وارد دستگاه گوارش می شوند و زنده می مانند تا سلامتی را در میزبان ایجاد نمایند. در این پژوهش با بهره گیری از پروبیوتیک ها و پری پروبیوتیک ها و نقش آن در تغذیه آبزیان، اثرات باکتری Pediococcus acidilactic و پری پروبیوتیک مانان الیگوساکارید و بتاگلوکان را بر روی برخی فاکتور های ایمونولوژی ماهیان قزل آلای رنگین کمان مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت انجام تحقیق، تعداد ۷۲۰ قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان سالم در چهار گروه شاهد، تحت درمان با پروبیوتیک، تحت درمان با پری پروبیوتیک و تحت درمان با پروبیوتیک + پری پروبیوتیک تقسیم شدند. پس از طی دوره آزمایش ایمونوگلوبولین تام، کمپلمان، IgM و لیزوزیم به عنوان فراسنج های ایمنی مورد بررسی قرار گرفتند. در این پژوهش با مقایسه آماری بین گروه های درمان و گروه شاهد، فاکتورهای ایمونولوژیک لیزوزیم و ایمونوگلوبولین تام فقط در گروه ۴ اختلاف معنی دار مشاهده شد. در رویارویی با باکتری Streptococcus inaei نیز فقط گروه ۴ کاهش تلفات معنی داری با دیگر گروه ها نشان داد. از نظر مقدار کمپلمان نیز هر سه گروه درمان فقط در روز ۶۰ با گروه شاهد اختلاف معنی دار داشتند. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از تاثیر پروبیوتیک و پری بیوتیک از طریق تحریک سیستم ایمنی و کاهش اثر پاتوژن ها و افزایش تولید ایمونوگلوبین ها، همچنین باعث افزایش ماندگاری ماهیان قزل آلای رنگین کمان و جلوگیری از تلفات ناشی از رویارویی با باکتری Streptococcus inaei در ماهیان قزل آلا می شود. 

نویسندگان

محمد هادی نخعی راد

گروه بهداشت و بیماریهای آبزیان، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

عادل حقیقی خیابانیان اصل

گروه بهداشت و بیماریهای آبزیان، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

قباد آذری تاکامی

گروه میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

وودود رضویلر

گروه میکروبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

میثم تهرانی شریف

گروه کلینیکال پاتولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزد اسلامی، واحد گرمسار، گرمسار، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • ۱.Akhter N, Wu B, Memon AM, Mohsin M. ۲۰۱۵. Probiotics ...
  • ۲.Arian S, Kaboosi H, Heshmatipour Z, Khazaei-Koohpar Z, Peyravii Ghadikolaii ...
  • ۳.Ashraf R, Shah NP. ۲۰۱۴. Immune system stimulation by probiotic ...
  • ۴.Azari A, Hashim R, Habibi Rezaei M, Sharifzadeh Baei M, ...
  • ۵.Brandt K, Barrangou R. ۲۰۱۹. Applications of CRISPR Technologies Across ...
  • ۶.Dawood MA, Koshio S, Esteban MÁ. ۲۰۱۸. Beneficial roles of ...
  • ۷.Fuller R. ۱۹۸۹. Probiotic in man and animals. Journal Apply ...
  • ۸.Gatesoupe F. ۱۹۹۹. The use of probiotics in aquaculture. Aquaculture ...
  • ۹.Geney R. ۱۹۹۴. Successful diffused aeration of lakes/reservoirs using the ...
  • ۱۰.Gibson GR, Roberfroid MB. ۱۹۹۵. Dietary modulation of the human ...
  • ۱۱.Guimaraes MC, de Carla Dias D, de Araujo FvAP, Ishikawa ...
  • ۱۲.Hillman ET, Lu H, Yao T, Nakatsu CH. ۲۰۱۷. Microbial ...
  • ۱۳.Hoseinifar SH, Sun Y, Wang A, Zhou Z. ۲۰۱۸. Probiotics ...
  • ۱۴.Jahangiri L, Esteban M. ۲۰۱۸. Administration of probiotics in the ...
  • ۱۵.Salminen S, Ouwehand A, Benno Y, Lee Y. ۱۹۹۹. Probiotics: ...
  • ۱۶.Soltani M, Jamshidi S, Sharifpour I. ۲۰۰۵. Streptococcosis caused by ...
  • ۱۷.Tahmourespour A, Rouha KK, Salehi R, Nabipour A. ۲۰۰۸. The ...
  • ۱۸.Tonekabon I. ۲۰۱۳. Studies on Bacillus subtilis, as potential probiotics, ...
  • ۱۹.van Hai N, Fotedar R. ۲۰۱۰. A review of probiotics ...
  • ۲۰.Wang A, Ran C, Wang Y, Zhang Z, Ding Q, ...
  • نمایش کامل مراجع