جایگاه شایستگی های محوری در جانشین پروری

     هدف پژوهش حاضر، طراحی یک مدل جانشین­پروری با توجه به شایستگی­های محوری مورد نیاز مدیران کلیدی سازمان است تا شایسته سالاری را در بلند مدت تصمین کند. جانشین­پروری به عنوان یک سازوکار راهبردی در تداوم حیات سازمان ها در طول زمان اهمیت زیادی دارد و تربیت مدیران کلیدی متناسب با برنامه­های راهبردی سازمان را به گونه­ای هدف­گذاری می­کند که توانمندی مدیران همراستا با تحولات محیطی و بلوغ سازمانی ارتقا یابد. این پژوهش در جامعه آماری مدیران «سازمان اقتصادی کوثر» و در سطح کل جامعه (مدیران عامل و اعضای هیات مدیره شرکت­های سازمان و مدیران عالی ستادی) انجام شد. نوع پژوهش توسعه­ای - کاربردی و توصیفی - پیمایشی است. پژوهشگر با استفاده از پرسشنامه خودساخته که پایایی و روایی آن به وسیله ارزیابی آماری با مدل کالموگروف – اسمیرنوف یک و دو گروهی و کروسکال والیس سنجیده شد، اقدام به جمع­آوری داده ها کرد. نتایج، فرضیه های طراحی شده را تایید می کند و در این میان شایستگی محوری، شناسایی شرح شغل بالاترین تاثیر را در جانشین­پروری و توانمندی نیروی انسانی بالاترین تاثیرگذاری را در مدل دارد. برنامه­ریزی جانشین­پروری پیوند معناداری با قابلیت­های راهبردی سازمان دارد. بر همین اساس پیشنهاد می شود که در سازمان علاوه بر شرح شغل جاری مدیران کلیدی، یک شرح شغل راهبردی متناسب با اسناد بالادستی سازمان تنظیم شود که مهم ترین پیشنهاد پژوهشگر است؛ همچنین ایجاد جایگاه ساختاری در سازمان برای پیگیری و اجرای برنامه­ریزی جانشینی یک ضرورت اساسی برای عملیاتی شدن جانشین پروری در سازمان ها است.

کلیدواژه ها:

شایستگی های محوری ، جانشین پروری ، مناصب کلیدی ، استعدادها