ارزیابی اثر منسانی و پیامدهای آن بر انتخاب و انتصاب مدیران دولتی

از آن جایی که توان مدیریتی، عامل مهمی در بهبود سطح عملکرد و تعالی سازمان ها محسوب می شود، لذا انتخاب مدیران توانمند و انتصاب آن ها به پست های مدیریتی برای سازمان ها اهمیت بسیار دارد. در حال حاضر یکی از مشکلات اساسی کشور، نبود ثبات مدیریتی در سازمان های دولتی است و یکی از عواملی که به ثبات مدیریتی صدمه میزند، اثر منسانی است. در این پژوهش سعی شده تا عوامل ایجادکننده اثر منسانی که منجر به انتخاب و انتصاب افراد مشابه مدیر ارشد می شود، شناسایی شده و درنهایت، دو پیامد این اثر که گروه اندیشی و تضاد غیرکارکردی در گروههایی است که اعضای آن تحت تاثیر این اثر انتخاب شده اند، مورد بررسی قرار گیرد. همچنین در این پژوهش، ارتباط میان اثر منسانی و سابقه مدیریتی به عنوان یک متغیر جمعیت شناختی مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور پرسشنامه ای برای سنجش این متغیرها طراحی شده و پساز اطمینان از روایی و پایایی ابزار اندازه گیری، در میان نمونه ای متشکل از ۱۹۸ نفر از مدیران سطوح عالی، میانی و پایه معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهور توزیع شد. روش پژوهش، پیمایشی همبستگی بوده و دادهها بااستفاده از نرم افزار - لیزرل و در قالب روش مدل یابی معادلات ساختاری، تجزیه و تحلیل شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که خودشیفتگی، عامل بروز اثر منسانی بوده (۴۴۳/۰) و ارتباط مثبتی میان اثر منسانی با بروز گروه اندیشی در گروههای تصمیم گیری سازمانی مشاهده می شود (۲۲۲/۰). اما بر خلاف انتظار رابطه مثبت و معنا اداری بین اثر منسانی با تضاد کارکردی و سابقه مدیریتی مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

خودشیفتگی ، اثرمنسانی ، گروه اندیشی ، تضاد کارکردی