بررسی رابطه میزان پرخاشگری و انزوای اجتماعی در بین کارکنان شهرداری خرم آباد

تحقیق با هدف بررسی رابطه بین پرخاشگری با انزوای اجتماعی در بین کارکنان شهرداری خرم آباد انجام گرفت. جامعه تحقیق حاضر شامل کارکنان شهرداری خرم آباد و نمونهای به حجم ۲۰۰ نفر با روش نمونه گیری طبقه ای متناسب از جامعه فوق انتخاب شد. روش تحقیق از نوع هدف کاربردی و از نوع توصیفی-همبستگی بود. برای سنجش پرخاشگری از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری و برای سنجش انزوای اجتماعی از پرسشنامه میزان شده انزوای اجتماعی استفاده شد. روشهای آماری (فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون) استفاده شد، نتایج نشان داد بین ابعاد پرخاشگری(بدنی، کلامی، خشم و خصومت) و انزوای اجتماعی رابطه معناداری وجود ندارد. محاسبه ضریب رگرسیون جهت پیشبینی انزوای اجتماعی نشان داد که ۳۲ درصد واریانس انزوای اجتماعی توسط ابعاد پرخاشگری (کلامی، بدنی خشم و خصومت) پیشبینی میشود،همچنین بر اساس ضریب بتا( ) مشاهده شد که خصومت با ضریب بتای ۰/۲۹ و پرخاشگری کلامی با ضریب بتای ۰/۲۴ پیش بینی کننده و پیش بینی کننده های معنادار انزوای اجتماعی هستند.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، انزوای اجتماعی ، خصومت ، خشم کلامی و بدنی